ده روزی بود که کتاب نگاهی به مسائل امنیتی ایران را مطالعه می کردم و ۲-۳ روزی است که پایان یافته. کتاب جالبی است به ویژه از آن جهت که دغدغه های ذهنی، هم فکران ما را به صورتی مرتب شده و کاربردی ارایه می دهد. خواندش برای فعالین اجتماعی مفید است.
در چند روزی هم هست که ماجرای قطعی برق در تهران فراگیر شده. یادم می آید تقریبا از اواخر دوره آقای هاشمی در تهران، پایتخت ام القری جهان اسلام قطعی برق نداشتیم حتی در زمان خشکسالی های پیاپی دوران آقای خاتمی اینگونه قطعی های سراسری نبود. در همین کتاب گفتمان مطرحی را توضیح می دهد که معقتد است امنیت حکومت در گرو کارامدی آن است البته این جای بحث دارد که کارامدی سیاسی یا اقتصادی کدامیک در اولویت باشد. اما به هر حال کارامدی است که بقای یک حکومت را تضمین می کند.
بحران سیاست خارجی و تحریم ها و انرژی هسته ای، چالش مجلس – دولت، دعوای رییس جمهور – وزرا-مدیران، بحران مسکن، اجاره، بی کاری و کارگری، بحران گاز، بحران بنزین، بحران آب، بحران برق، بحران پیگیری سرنوشت ایرانیان در خارج از کشور، بحران سئوالات موهون آموزش و پرورش، بحران دولت – مجمع، تورم ۳۰-۴۰ درصدی، بحران بانکی، ماجرای خلیج فارس، ماجرای پیمان امنیتی عراق و … همه این بحران ها و بی تدبیری های دولت در نهایت کارامدی نظام را در نظر مردم تخریب می کند و مشروعیت حکومت را زیر سئوال می برد. آن وقت می بینید که دولت خود بزرگترین تهدید امنیتی برای نظام جمهوری اسلامی است.
ایام شهادت دختر پیامبر، مادر ما، حضرت فاطمه زهرا تسلیت باد.
. از عنایات خدا و کرامات اجداد، صاحب فرزندی شدیم. البته من قصد نداشتم که تا روز تولد اطلاع رسانی کنم اما خبر توسط خانم یکی از دوستان لو رفت به قول معروف قرار شد بین خودمون چهل-پنجاه میلیون بماند! وقتی از ورزش آمدم و مویابل را دیدم حجم زیادی از تماس ها و پیام ها را داشتم از دکتر امین حاج اقا بزرگی تا عباس آقا دوماد صالحی نژاد و صالح ربیعی و شیخنا محمد یزدانی، نکته جالب این بود که غیر از عباس تمامی دوستان در مذمت کیفیت و جنس چینی سخن گفته بودند و تجارب عیان می کردند!
