Month: بهمن ۱۳۸۸

بیست چهارم بهمن ماه هر سال همزمان با ایام عملیات والفجر ۸، سالگرد شهادت عموی بزرگوار ما، شهید سید جمال حسینی است.  عمو جمال ما، به حسن خلق و فعالیت شهره بود. از خاطرات دوران کودکی ما این بود که هنگامی که عمو به تهران بازمی گشت، همراه با او شب ها در مسجد سبحان با سایر همرزمانش که یکی یکی شهید و اسیر می شدند بگذرانیم. عمو جمال روز بعد از فتح فاو، هنگامی که برای ساخت فیلم مستند از روی اروندرود حرکت می کرد، بر روی قایق مورد اصابت ترکش قرار گرفت و به فیض شهادت رسید.

چندسال پیش که به دوکوهه رفته بودم، در کنار حسینیه که اسامی شهداء لشگر ۲۷ محمد رسول الله نوشته شده بود، اسمش می درخشید. یادش به خیر

بیست و چهارم بهمن امسال هم که ۲۴ سال از آن روز می گذرد در بهشت زهرا یادش را گرامی داشتیم.

شهید خنده رو

شهید سید جمال حسینی اسفند ۱۳۴۴ در محله سلیمانیه پیروزی تهران متولد و در محله کهن نظام آباد بزرگ شد. با پیروزی انقلاب در نهادهای انقلابی فعالیت کرد و از آغاز جنگ تحمیلی به عنوان داوطلب بسیجی عازم جبهه های دفاع مقدس شد و در چند عملیات شرکت نمود.

این شهید بزرگوار سال ۱۳۶۲ وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد و با گذراندن دوره های عکاسی و فیلم برداری در دانشگاه تهران، مسئولیت واحد سمعی بصری لشگر پیروز ۲۷ محمد رسول الله را بر عهده گرفت. شهید سید جمال حسینی بعد از چند بار جراحت و مسمویت ناشی از گازهای شیمیایی، در آستانه ۲۰ سالگی ۲۴ بهمن ۱۳۶۴ در عملیات والفجر(فاو) ۸ بر روی رودخانه اروند مورد اصابت ترکش قرار گرفت و به شهادت رسید.

احترام به پدر و مادر، مهربانی، خوش اخلاقی و خنده رویی، تاکید و اهتمام به صله رحم و  مردم داری از جمله ویژگی های بارز اخلاقی شهید سید جمال حسینی بود.

پی دی اف کامل شماره هفتم هفته نامه ورزشی همشهری، تماشاگر، که افشاگری های گسترده و مهم سعید علی حسینی قهرمان وزنه برداری ایران علیه حسن رضازاده، حامی انتخاباتی محمود احمدی نژاد و املاک رابینسون دبی و سرپرست فعلی فدراسیون وزنه برداری، را منتشر کرده است، دانلود کنید.

السلام علیک یا رسول الله یا حبیب الله یا محمد مصطفی (ص).. السلام علیک یا حسن مجتبی (ع).. وفات پیامبر رحمت و رافت و مهربانی محمد مصطفی و فرزند بزرگوارش تعزیت باد

در اتفاقات پس از انتخابات اخیر ۲ گروه عمده با ۲ هدف متفاوت به دنبال عصبانی کردن آیت الله سید علی خامنه ای رهبری جمهوری اسلامی هستند. گروه اول اقتدارگرایانند که به دنبال انحصاری کردن ارتباطات رهبری، حذف سایرین و پنهان کردن ناکارآمدی دولت هستند  و گروه دوم: خارجیان و خارج نشینان

اقتدارگرایان که بعد از انتخابات مجال بیشتری یافته اند، در تلاشتند تا بتوانند رهبری را متقاعد کنند برای حل بحران کافی است با تمام فعالان سیاسی  و گروه های مرجع که مانند خودشان فکر نمی کنند برخورد شود تا هم دامنه اعتراضات وسیع و عمیق نشود هم بتوانند رقبا را برای مدت طولانی از صحنه به در کنند و از سوی دیگر بر روی ناکارامدی و بحران مشروعیت ناشی از آن سرپوش بگذارند.

اما گروه دوم خارجیان و خارج نشینان که با اصل انقلاب و هویت اسلامی و دامنه نفوذ آن، دشمنی دارند در تلاش هستند که با بهره برداری از برخی اتفاقات و فراهم شدن بستر گذر از رهبران سیاسی معترض داخلی و انحراف خواسته های شرعی و قانونی مردم ، نشان دهند که اولاً: حکومت دینی مورد نظر امام خمینی، کارآمد نیست و نتیجه اش استبداد است و ثانیاً با افزایش فشار تبلیغاتی بتوانند چهره ای خشونت طلب از حاکمیت ایران بسازند و منافع خود را تامین کنند.

در این سیر است که گروه داخلی پاس می دهد و خارجیان و خارج نشینان آبشار می زنند.

پس نوشت: چقدر خوب بود دوستان نادان جمهوری اسلامی را در روز راهپیمایی ۲۲ بهمن توجیه می کردند که به رهبران سیاسی اصلاح طلب، تعرض نکنند، و جمهوری اسلامی و نظام را منحصر به خود نکنند.

روز ۲۲ بهمن ماه تنها روزی است که نماد ملی ایران و انقلاب اسلامی است.

این روز نه متعلق به اصلاح طلبان نه اصولگرایان.

هرگونه انحصار و سندزدن آن، گام در بحران سازی است.

ان شاء الله حضور مردم نشان می دهد که همه با همه سلیقه ها و اختلاف نظر ها حول انقلاب وحدت نظر داریم و متحدیم.

در جوامعی که رسانه های فراگیر دولتی هستند تفسیر همه رویدادها و شخصیت ها تابع یک روایت رسمی است. به روایتی دیگر در چنین جوامعی حقیقت و واقعیت امر پیشین است و از قبل مشخص؛  بدین معنی که روای در مقام دانای کل پیام خود را به مخاطب در مقام نادان کل  می دهد.

به نظرم نامه نگاری سیدحسن خمینی به رییس رادیو تلویزیون دولتی درمورد برنامه شاخص اگر در همان حد خبر می ماند بهتر می بود و انتشار آن عملاً بی فایده بود. به ویژه آن فراز که با غرور و ادبیاتی که مخصوص روحانیت است نوشته شده: چنانکه از منابع موثق شنیده‌ام! و از همین جا بود که انتقادها به نامه شروع شد. و در نهایت همان طور که اقتدارگرایان می خواستند سید حسن خمینی را هم به سران به اصطلاح فتنه پیوند زد. من اگر جای ایشان بودم ادبیات و فحوای کلامم را به گونه ای دیگر انتخاب می کردم تا هم تاثیرش و هم بازخوردش بیش از این باشد.

ادامه خواندن “اشتباه در انتشار نامه سید حسن خمینی”