Month: اسفند ۱۳۹۱

جناب آقای شیخ محمد یزدی رییس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم واکنش بسیار تندی به پیام تسلیت محمود احمدی نژاد به مناسبت درگذشت هوگو چاوز و رفتارش در کاراکاس نشان داد و گفت: به یقین تعبیر «شهید» خلاف بوده و با فرهنگ اسلامی نمی‌خواند؛ این تعبیر بدون دلیل صورت گرفته و پس از آن هم مسخره بازی‌هایی در مراسم درگذشت انجام شد.
عضو شورای نگهبان و رییس اسبق قوه قضاییه در حالی که درخواست ملاقات نماینده دولت را رد کرد در بخش دیگری از صحبت هایش گفت: من کاری به شرع، حلال و حرام و جایز و غیر جایز بودن آن ندارم که آن فرد پیرزن است؛ این توجیهات را کاری ندارم، اما عزت یک رئیس جمهور را باید حفظ کرد.شما رئیس جمهور یک کشور اسلامی هستید، دست زدن و بغل کردن در یک مراسم رسمی چه معنایی دارد؟ این وضع بسیار بدی است.
چند سال پیش همراه با یکی از دوستان برای یک مصاحبه پیش شیخ مهدی کروبی رفته بودیم. شیخ با همان ادبیات همیشگی اش گله داشت و می گفت این چه وضعی است، رییس دولت در یک سفر خارجی رسمی می گوید آمریکایی ها می خواهند امام زمان (عج) را ترور کنند. این یعنی چه؟ یعنی فردای ظهور حضرت حجت آمریکایی ها آن جا را بمباران اتمی می کنند؟ چرا باید یک نفر، یک مقام مسئول با این ادبیات سخیف در باره مفاهیم، ارزش ها و باورهای شیعی حرف بزند و هیچ یک از آقایان کوچکترین انتقادی را از او نکنند. نباید بیان این حرف ها و این گونه رفتارها در کشور عادی و معمول شود. چرا بزرگان پاسخ این ادعاها و حرف های بی پایه اساس را نمی دهند.
با وجود این که نزدیکی فکری و سیاسی با جناب شیخ مهدی کروبی ندارم اما حرف اش بسیار درست است. همین روحیه نادیده گرفتن است که امروز چنین مشکلات جدی و اساسی را پیش روی زندگی روزمره و توسعه و پیشرفت کشور قرار داده است.
مردم از شیوخ و زعمای دینی انتظار دارند برای اعتقادشان همیشه هوشیار باشند و امر به معروف و نهی از منکر کنند. به عبارت ساده تر کسانی که تنها خود را دارای صلاحیت برای سرنوشت مردم و صالح گزین می دانند نباید توجیه گر اشتباهات نباشند و می بایست از همان اولین خطا جلوی خطاکار را بگیرند که اگر گرفته بودند وضع چنین نبود.
تعجب آور است که جناب آقای شیخ محمد یزدی که عمری را در نظام مسئولیت داشته اند به یک باره و در شش ماه پایانی عمر دولت به «کارهای نامناسب» که « در شأن یک رئیس جمهور کشور اسلامی» نیست توجه نشان داده اند.
امروز که محمود احمدی نژاد سیبل زنده ی انتقادات به حق و به ناحق همه جریان های اصولگراست و ستاره ی بخت اش رو به افول است، مردم واکنش ها و انتقادات به رفتارهای خلاف عرف رسمی اش را چیزی جز «درد وطن» و «درد ملت» می دانند.

صادق حسینی، منتشر شده در عصر خبر، بازنشر در سروش: «مجلس در راس امور است» و «مجلس عصاره فضایل ملت است»؛ این دو جمله تاریخی تعریف رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی (ره) از مجلس است.
جمله اول نگاه امام ناظر به «ساحت سیاسی» و «عملکردی» مجلس است و در جمله دوم آشکار رویکردهای «اخلاقی» را مد نظر قرار داده اند.
سئوال این است طرح محدودیت فعالیت خبرنگاران که هفته ی گذشته در مجلس بررسی شد و با نظر مجلس رای نیاورد (۱)، متوجه کدام دیدگاه امام است. محدودیت پوشش رسانه ای آن چه در مجلس شورای اسلامی می گذرد و بر طبق قانون اساسی، تمام آحاد ملت باید متوجه آن باشند در راستای «راس امور بودن مجلس» است یا هم جهت با «عصاره فضایل» بود آن.
این که عده ای از نمایندگان رفتاری دور از شئون نمایندگی یا فعالیت سیاسی و اخلاقی دارند، این که نمایندگانی برای بیان مخالفت خود با پرخاش  قندان و ناسزا به سوی همدیگر پرت می کنند، این که در جلسات رسمی و علنی عکس های شخصی و یا حتی عکس هایی با زیرپیراهنی را به دیگر نمایندگان نشان می دهند، یا این که در جلسه پارلمان مشغول موبایل بازی و عکس گرفتن و توجه به مسایلی خارج از دستور هستند، واقعیتی است که بیش از مجلس به مردمی مربوط است که نمایندگان را انتخاب کرده اند.
مردم باید بدانند که نماینده منتخب شان رفتاری در شأن نماینده مجلس شورای اسلامی دارد؟ آیا به وظایف نمایندگی خود توجه می کند؟ آیا درکی از شرایط کشور دارد؟  یا …
و این خبرنگاران هستند که با عمل به اصل شصت و نه قانون اساسی (۲) و وظیفه ی حرفه ای خود  گزارشی از مجلس ارایه می کنند که خواست موکلین است؛ از سوی دیگر انتشار اخبار و رویدادهای متن و حاشیه مجلس به تمامی، قطعاً حمایتی است از «در راس امور بودن» مجلس.
ای کاش نمایندگانی که با حمایت برخی گروه ها چند دروه ای است که در مجلس حضور دارند، حداقل توجهی به بنیان و مفاهیم قانون اساسی جمهوری اسلامی می کردند و به جای تهیه طرح های محدود کننده فعالیت خبرنگاران با انجام «فریضه امر به معروف و نهی از منکر» رفتار و عمل همکاران خود را اصلاح کنند.
همان طوری که مردم از مجلس مطالبه دارند و مقام معظم رهبری بارها تاکید کرده اند، انتظار از نمایندگان مجلس شورای اسلامی این است که با درک شرایط کشور، الویت ها را در نظر بگیرند و سرمایه ی و  وقت مردم را صرف طرح های بی فایده به حال مُلک و ملت نکنند.

***
۱. براین اساس ماده ۱ طرح اصلاح موادی از قانون آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی که توسط کمیسیون تدوین آیین‌نامه داخلی مجلس به تصویب رسیده بود، حضور تصویربرداران و عکاسان در جلسات علنی مجلس محدود می‌شد و آن‌ها فقط می‌توانستند در یک ساعت ابتدایی مجلس در صحن حاضر باشند. نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی  چهارشنبه ۹ اسفندماه  با ۱۱۷ رای موافق، ۴۵ رای مخالف و ۱۳ رای ممتنع با حذف ماده ۱ این طرح وضعیت حضور خبرنگاران در صحن علنی را به همان حالت قبلی باز گرداندند.
۲.  اصل شصت و نهم : مذاکرات مجلس شورای اسلامی باید علنی باشد و گزارش کامل آن از طریق رادیو و روزنامه رسمی برای اطلاع عموم منتشر شود. در شرایط اضطراری, در صورتی که رعایت امنیت کشور ایجاب کند, به تقاضای رئیس جمهور یا یکی از وزرا یا ده نفر از نمایندگان, جلسه غیر علنی تشکیل می شود.
مصوبات جلسه غیر علنی در صورتی معتبر است که با حضور شورای نگهبان به تصویب سه چهارم مجموع نمایندگان برسد. گزارش و مصوبات این جلسات باید پس از بر طرف شدن شرایط اضطراری برای اطلاع عموم منتشر گردد.

صادق حسینی|منتشر شده در خبرآنلاین|بازنشرها:عصر خبر، بولتن، شفقنا، نیمروز: مسئله فروش مستقیم نفت توسط اقلیم کردستان عراق از جمله چالش های اساسی بین دولت محلی اربیل و دولت مرکزی بغداد بود. دولت محلی کردستان عراق علاوه بر برخورداری از ۱۸ درصد از بودجه کل عراق، خواهان درآمد نفت مناطق تحت کنترلش نیز می باشد در حالی که بر اساس قانون اساسی درآمد نفت باید به صندوق دولت مرکزی واریز شود و این کاری است که دولت اقلیم حداقل در سه سال گذشته انجام نداده است. چالش چندساله اقلیم با دولت مرکزی نیز در خصوص کرکوک به همین دلیل است: سیطره بر منابع عظیم نفتی.
نگاهی به عملکرد سیاسی مسعود بارزانی در ساحت داخلی(چالش دائمی با نوری مالکی و ماجرای پناه دادن به طارق الهاشمی) و خارجی(حمایت از تروریست ها و معارضان در سوریه) موید این است که او برای خود در منطقه «نقش بازیگری» قایل است.
ناپدید شدن ۱۰ میلیارد دلار پول نفت در کردستان عراق
سایت عصر ایران به نقل از یک سایت عراقی نوشت: اسنادی دولتی منتشر شده نشان می دهد در سه سال گذشته ۹۸.۸۱۰.۲۴۲ بشکه نفت به ارزش ۹ میلیارد و ۷۱۳ میلیون و ۷۰۹ هزار دلار در اقلیم کردستان عراق ناپدید شده است و اسناد و اطلاعات آن نه در وزارت دارایی اقلیم کردستان و نه در وزارت نفت دولت مرکزی عراق موجود نیست.
این سرآغاز مجموعه ای از واکنش ها و اطلاعات در خصوص قراردادهای نفتی اقلیم کردستان عراق بود.
اتحادیه میهنی کردستان عراق: اطلاعی از درآمد نفت اقلیم کردستان نداریم
عماد احمد، جانشین نچیروان بارزانی نخست وزیر دولت محلی اقلیم کردستان عراق و عضو حزب اتحادیه میهنی کردستان به روزنامه هاوولاتی (همشهری کردستان) گفت: با وجود ائتلاف ما با حزب دموکرات کردستان عراق به رهبری مسعود بارزانی (رییس اقلیم)، ابداً اطلاعی از فروش نفت اقلیم نداریم و نمی دانیم پول های حاصله از فروش نفت به کجا می رود؟ به کردستان که نمی آید.
قراردادهای بارزانی غیر قانونی است
روزنامه ئاوێنه‌نیوز ( آئینه نیوز) نیز در گزارشی نوشت: م. ع . یکی از اعضای کابینه محلی کردستان عراق اعلام کرده است بر طبق قانون اساسی عراق و قوانین کردستان هر قراردادی که بدون تایید پارلمان تنها به امضاء رییس اقلیم برسد غیر قانونی است.
همچنین ناسک توفیق حقوق دان برجسته کرد و عضو پارلمان کردستان عراق گفت: طبق ماده شماره ۲ قانون نفت و گاز مصوب سال ۲۰۰۷ در پارلمان محلی کردستان – امضا هر قراردادی نفتی – گازی در حیطه صلاحیت گروهی است و شخص رئیس اقلیم حق قانونی امضا هیچ قراردادی ندارد و این عمل بارزانی خلاف نص صریح قانون است.
با این وجود از سال ۲۰۰۷ مسعود بارزانی برای کشف و استخراج نفت بدون توجه به تذکرات دولت مرکزی عراق، قراردادهای متعدد و متنوعی امضاء کرده که هیچ شفافیتی ندارند و موجب تشدید اختلاف های اقلیم با حکومت مرکزی در بغداد شده است.
از سوی دیگر احزاب اپوزیسیون کردستان عراق مانند حزب گوران به رهبری نوشیروان مصطفی هم انگشت اتهام فساد مالی و تبارگرایی در این نوع قراردادهای غیرقانونی را به سمت رییس اقلیم دراز کرده اند.
آنها معتقدند بخش قابل توجهی از درآمد حاصل از این قراردادهای در بودجه اقلیم مشخص نیست و صرفا به حساب های شخصی مسعود بارزانی در اتریش، استرالیا، سوئیس و ایالات متحده واریز می شود.
هدف بارزانی خریدهای تسلیحاتی است
یکی از مقام های امنیتی کردستان عراق در گفتگو با خبرآنلاین با اشاره به سابقه فعالیت های مسلحانه بارزانی ها در این باره اظهار داشت: نفت و گاز جزو ثروت مردم عراق است و آقای بارزانی به اسم کردها، آن ها را به صورت شخصی می فروشد و نه تنها هیچ حسابی به حکومت مرکزی پس نمی دهد بلکه پارلمان و احزاب اقلیم کردستان نیز هیچ اطلاع و نظارتی بر درآمدها و نحوه هزینه آنها ندارند.
این مقام امنیتی با اشاره به سفر مسعود بارزانی به روسیه گفت: به نظر می رسد یکی از اهداف اصلی بارزانی از جمع کردن درآمد های نفتی همان طور که در مسکو اعلام کرده خریدهای تسلیحاتی است در حالی که این گونه قراردادها بدون تایید حکومت مرکزی قابل پذیرش نیست.
بارزانی خودکشی سیاسی کرده است
سایت کردی استاندارد (ستانده‌ر) نیز در تحلیلی نوشت: چند روزی است از سخنان جنجالی بارزانی مبنی بر خرید سلاح از روسیه در رسانه های منطقه منتشر شده است و کسی هم سوال نمی کند که چرا باید یک سخن غیرقانونی و بی ربط که ضد قانون اقلیم و خلاف قانون عراق و حتی سازمان ملل متحد است چنین گسترده پخش شود.
این سایت با انتقاد شدید از بارزانی افزود: طبق ماده ۴۱ – بند ۷ میثاق جهانی که هنوز هم عراق پایبند به بند ۷ می باشد و ماده ۲ میثاق ۶۸۸ شماره ۱۵۱۸ در مورخ ۲۴/۹/۲۰۰۳ شورای امنیت ملی یک گروه منتخب در کشور باید به خرید سلاح اقدام کند که تحت نظارت کل مقامات امنیتی – نظامی کشور باشد. اما سخنان بارزانی و اقدام ناشیانه وی که خلاف قانون عراق و نوعی ایجاد حساسیت در منطقه است «خودکشی سیاسی» قلمداد می شود و کردستان را به ناکجاآباد می کشاند.
حمایت از تروریست ها در سوریه
ازدیاد بی حد و حصر درآمد نفتی در اقلیم کردستان زمینه ساز «توهم بازیگری» شده است به صورتی که از آغاز درگیری های نظامی و تروریستی در سوریه، بارزانی در نقش «برادر بزرگ تر» سعی کرد با تسلیح و حمایت لجستیک گروه های کردی جدایی طلب و اعضای گروهک تروریستی جبهه النصره علیه سوریه، زمینه سقوط دولت دمشق را فراهم کند.
اسناد تاریخی حاکی از آن است که بارزانی ها در آغاز سال های ۱۹۸۰ از کمک های مالی حافظ اسد بهره مند بودند و در سوریه نیز دفتر سیاسی داشتند.
او که رویای عوام فریبانه کردستان بزرگ را در سر می پروراند به دنبال متحد کردن کردهای سوری علیه بشار اسد بود غافل از این که کردهای سوریه فریب ادعاها او را نمی خورند و تمامیت ارضی کشورشان را بر همه چیز ترجیح می دهند.
چنین بود که بارزانی حتی با صرف چندصد میلیون دلار از ثروت بادآورده نفت عراق نیز نتوانست توفیقی در این زمینه کسب کند و موجب ناراحتی کارفرمایان ترک و عرب خود شد.
به هر حال بارزانی با داشتن تشکیلات امنیتی و درآمدهای متنوع اقتصادی و نفتی بدون آن که خود را پاسخگو بداند، دوست دارد که خویش را در منطقه «نقش آفرین» ببیند اما عملکرد چندسال اخیر او نشان داد که نه تنها ظرفیت سیاسی نقش آفرینی در منطقه را ندارد بلکه اساساً هوشمندی بازیگری را نیز ندارد.

منتشرشده در خبرآنلاین| صادق حسینی: «زوایه» عنوان دوبرنامه چالشی از دو شبکه مختلف است. شبکه چهار مجله علوم انسانی «زوایه» را چهارشنبه ها به صورت زنده روی آنتن می فرستد و شبکه پنج مجله ورزشی «زوایه» را جمعه شبه ها پخش می کند.
اما این هر دو برنامه ی چالشی تلویزیون سرنوشتی یکسان نیز پیدا کردند. برنامه «زوایه» شبکه چهار به دلیل پخش اظهارات دکتر صادق زیباکلام و دکتر محمد منصور هاشمی دچار تغییر شد، دکتر عبدالله صلواتی مجری توانای آن از اجرای آن کنار رفت، ساختار آن با تغییرات اساسی روبرو شد و مخاطب خود را از دست داد و برنامه ورزشی «زوایه» نیز از این جمعه سرانجامی یکسانی یافت.
صرف نظر از برنامه نود، «زوایه» چندهفته ای بود که در کنار جنگ های ورزشی تلویزیون، جای خالی نقدِ مدیریت ورزشی را پر کرده بود. علی جوادی روزنامه نگار خوش نام ورزش کشورمان این برنامه را به صورت چالشی اداره می کرد تا با طرح نقدهای کاربردی در وانفسای تدبیر، کمکی به ورزش ایران شده باشد. حضور مسئولان و چهره های ورزش ایران و پاسخ به سئوال هایی که در برنامه های دیگر هیچگاه شاهد آن نبوده اند، نوید بخش فضایی بود که مردم به توانند مسئولان را بهتر به شناسند.
خداحافظی علی جوادی از مجله ورزشی «زوایه» نشان داد مدیران ورزشی تلویزیون نه تنها ظرفیت و تحمل بازخوردهای «نقد» را ندارند بلکه اساساً فاقد نگاه جدی به موضوعات ورزشی هستند و صرفاً به دنبال حاشیه ها می باشند.
رفتن جوادی از «زاویه» موید این نکته است که رویکردهای انتقادی در تلویزیون برخلاف رادیو به ویژه رادیو ورزش، ناشی از یک فرایند تصمیم گیری و سیاست گذاری نیست و قائم به فرد است. اگر سردبیر، مجری و تهیه کننده نسبت به رویدادهای ورزشی حساسیت داشته باشد، با نگاهی نقادانه به کنکاش و تحلیل رویدادهای ورزشی می پردازد و در غیر این صورت، برنامه ورزشی تبدیل به تریبونی برای خودنمایی رییس فدراسیون یا مسئول ورزشی می شود و اثربخشی اش را از دست می دهد.
نبود «نگاه نقادانه» و «پرداختن به حاشیه های بی اهمیت» متاسفانه تبدیل به روند جاری بیشتر برنامه های ورزشی تلویزیون شده است. «ورزش و مردم» آیینه ای است که نشان می دهد در سیما چنین برنامه هایی شانس دوام بیشتری دارند.