حجاب و تظاهرات درمانی

چند صباحی است ارباب منابر و اعلام،  داد و فغانی چند  از وضعیت حجاب سر می دهند و در تلاشند افکار مردمان به این مسئله جلب کنند. امید آن است که این فغان از برای خود حجاب باشد نه برای پنهان ساختن مسئله ای بغرنج تر و تغافل افکار از پیشامدی سخت و دردناک تر.

چنین شد که دستگاه های  مسئول! راه پیمایی ها به راه انداختند و تظاهرات ها کردند و در منابر و مجالس غیرتشان به غلیان افتاد که حجاب چنین است و چنان و بی حجاب چنین و چنان.  سئوالی ابتدایی که به ذهن هر ذی عقلی متبادر می شود این که اگر قرار بود مسئله حجاب و انرژی هسته ای و اتفاقات سیاسی تلخ اخیر با تظاهرات درمانی، مداوا شود که وضع اجتماعی و سیاسی ایران نباید چنین باشد.

ترفه آن که مرور وقایع و اتفاقات دهه اخیر نشان می دهد هرگاه دولت خواسته است از کنار مسئله ای عبور کند که بعدها متهم به اهمال نشود با استفاده از چنین راه کارهایی چند روزی افکار عمومی را مشغول نگه می دارد و قوانین و دستورالعمل و آیین نامه هایی صادر می کند تا هیچگاه اجرا نکند و کار خود را پی می گیرد. حال آن که بسیاری از علما و رجال و خواص معترفند دولت حالیه که مدعی نمایندگی طیف ارزش گرا و اصولگراست، اصولا اعتقادی به ورود در این مسائل را ندارد.

بدیهی است تحکیم ارزش های متعالی دیانت  فرایندی بلند مدت می باشد که از خانواده شروع و با گرامی داشت اخلاق از سوی حاکمیت، تقویت می شود نه با راهپیمایی ، تظاهرات، بخش نامه، آیین نامه و تهدید و ارعاب. متاسفانه  با روش های حکومت داری فعلی، که در عمل موجب تضعیف اخلاق و دست آوردهای معنوی انقلاب اسلامی شده است، هر روز فاصله میان بدنه اجتماعی و ساخت قدرت بیشتر می شود و این همه در حالی است که ارزش های متعالی خانواده ها، کمتر اخلاقی و بیشتر منفعت طلبانه شده.

چه خوش فرموده است، برهان حجت نبوی، امام صادق که سلام بر او باد: مطیع با عجب عاصی است، و عاصی با عذر مطیع