{آخر ین عکس های از تونس} جهان عرب این هفته، دو رویداد مهم داشت: اول: سقوط دولت وحدت ملی لبنان که سعد حریری نخست وزیر آن بود و دوم: شکست ساختار سیاسی اقتدارگرایانه تونس و فرار زین العابدین بن علی، رییس جمهور ۲۳ ساله اش به جزیره مالت.
درگیری‌های تونس از حدود یک‌ماه پیش بر اثر خودسوزی یک جوان در اعتراض به بیکاری فزاینده در این کشور آغاز و با کشته شدن ۸۰ نفر وارد مرحلح جدیدی شد. با شدت گرفتن این اعتراضات زین العابدین بن علی در پیامی که پنج شنبه شب از تلویزیون ملی تونس پخش شد، وعده اعطای آزادی های کامل به رسانه ها و برداشتن فیلترینگ از سایت های اینترنتی داد و اعلام کرد : در تونس ریاست جمهور مادام العمر وجود نخواهد داشت و تلاش خود را برای استقرار دموکراسی به کار خواهد بست. بن علی در پیام خود تاکید کرد: من شما را فهمیدم، جامعه را فهمیدم. خرابکاری جزو عادات تونسی های متمدن نیست خشونت جزو رفتار ما نیستو تغییر پاسخی خواهد بود به نیازهای شما که آن ها را درک کردم و بسیار درد کشیدم. درد من به خاطر این است که من ۵۰ سال از زندگی خود را در خدمت کشورم سپری کردم.
آخرین پیام زین العابدین بن علی که از تلویزیون دولتی تونس پخش شد بسیار به پیام محمدرضا شاه پهلوی شبیه بود؛ پهلوی دوم در یکی از آخرین پیام هایش گفت: انقلاب شما رِ گرفتم.
شاه البته مجال بیشتری یافت و تقریبا بعد از ۱۰۰ روز از کشور گریخت، اما بن علی مجالی نیافت و فردای انتشار پیام اش، کشور را به مقصد فرانسه ترک کرد. محمدرضا شاه پهلوی در پیامش چنین گفت و وعده داد: “متعهد” میشوم که خطاهای گذشته و بی قانونی و ظلم و فساد دیگر تکرار نشده بلکه خطاها از هر جهت جبران نیز گردد “متعهد” میشوم که پس از برقراری نظم و آرامش در اسرع وقت یک دولت ملی برای برقراری آزادی های اساسی و اجرای انتخابات آزاد تعیین شود تا قانون اساسی که خون بهای انقلاب مشروطیت است بصورت کامل بمرحله اجرا در آید، من نیز پیام انقلاب شما ملت ایر ان را شنیدم.
جنبش مردم تونس، شاید جدی ترین قیام مدنی نسبتا کم خشونت در جهان عرب باشد که به پیروزی رسید. این توفیق مدنی در حالی صورت گرفت که خاطره جمعی جهان عرب مملو است از کودتاهای خونین: در عراق، در مصر.
اگر این تحول اجتماعی عمیق و پرانرژی در تونس و الجزایر و تجربه جدید دموکراسی زنده و پویا و ساختار سیاسی تازه عراق به سایر کشورهای عربی برسد، نسل ما شاهد موجی از بیداری اجتماعی ، اعتماد به نفس و نهایتا تغییر ساختار سیاسی اقتدارگرایانه (عربستان، سوریه، مصر، لیبی، الجزایر و …) بسیاری از کشورهای جهان اسلام خواهد بود.
این درس تاریخ است که دیکتاتورهای فرصت برای جبران اشتباهات خود دارند ولی از آن بهره نمی گیرند.
بن علی یسمع الصوت الشعب و یفرر من تونس! هل بدا إیقاظ العربی؟.. بعد الدموکراسیه فی العراق و الثوره المدنیه فی تونس هل بدا الایقاظ فی العالم العربی؟
درباره زین العابدین بن علی: یورو نیوز
زین العابدین بن علی در سوم سپتامبر ۱۹۳۶ در شهر حمام سوس در تونس بدنیا آمد. در طور زندگی سیاسی اش، چندین سمت در دولت و ارتش تونس داشت. او در دولت رشید سفر وزیر کشور می شود و بعد ها پست نخست وزیری را اشغال می کند.
وی در هفتم نوامبر ۱۹۸۷ با کودتای نظامی ولی بدون خونریزی علیه حبیب بورقیبه، رییس جمهوری تونس که در آن سالها ۸۴ سال داشت به ریاست جمهوری رسید. او اعلام کرده بود بورقیبه به دلایل پزشکی قادر به ادامه ریاست جمهوری و اداره کشور نیست و به این ترتیب با استناد به قانون اساسی تونس، وی را از ریاست جمهوری برکنار کرد.
وی پس از رسیدن به قدرت، قانون اساسی را تغییر داد و محدودیت زمانی دوران ریاست جمهوری را حذف کرد، به این ترتیب دیگر هیچ مانعی برای اینکه به رییس جمهوری مادام العمر تبدیل شود پیش رو نداشت.
بن علی در سال ۱۹۹۴ انتخاباتی برگزار کرد که خود او تنها کاندیدایش بود، وی با ۹۹.۹۱ درصد آرا انتخاب شد.
همسر بن علی در حکومت او نقش پررنگی داشت، بسیاری همسر وی و برادرانش را به سوء استفاده از قدرت برای مال اندوزی متهم می کنند.
بن علی برای ۲۳ سال رییس جمهوری تونس باقی ماند و بنا به برخی گزارش های تایید نشده، در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۱، این کشور را به مقصد فرانسه ترک کرد.
درباره تونس: بیشتر به زبان فارسی / انگلیسی
تونس کشوری است ده میلیون نفری در شمال آفریقا و با فرهنگی عربی. ۹۹ درصد مردم تونس مسلمان‌اند. فینیقیه‌ای‌ها شهر باستانی کارتاژ را در قرن هشتم پیش از میلاد و هنگامی که به این منطقه رسیدند، بنا نهادند. این کشور در سال ۱۴۶ پیش از میلاد با شکست فینیقیه‌ای‌ها به تصرف امپراتوری روم درآمد. با پیروزی مسلمانان در قرن هفتم میلادی فرهنگ منطقه به فرهنگی عربی تغییر یافت؛ اما در سال ۱۸۸۱ مستعمره فرانسه شد. تونس در سال ۱۹۵۶ به استقلال رسید و تا سال ۱۹۸۷ تحت حکومت «رییس‌جمهور زندگی» حبیب بورگوئیبا بود. رییس‌جمهور «بن علی» که از سال ۱۹۸۷ حکومت را در دست دارد( تا امروز) . آزادی و دمکراسی در این کشور وضعیت خوبی ندارد و اعتراضات مردمی نسبت به افزایش قیمت مواد غذایی و بیکاری هم رو به افزایش است.
>