سیدصادق حسینی / روزنامه نگار: منتشر شده در: عصر ایران؛ بازنشر: انصاف نیوز/ مذاکرات پیچده ی هسته ای میان ایران با قدرت های جهانی یک گام دیگر به جلو رفت و بازهم طبق معمول برخی چنان دلواپس شدند که تیتر یک صفحه ی اول شان را «هیچ» زدند.
دلواپسان یادشان رفته که در زمان آن هایی که فقط بیانیه می خواندند کار به جایی رسیده بود که می خواستند ۱۲۰۰ کیلوگرم اورانیم غنی شده ایران را بدهند به ترکیه(ماده ۵) تا ترک ها و برزیل از آغاز مذاکرات ایران با ۱+۵ استقبال کنند!(ماده ۹).*
صرف نظر از این که نشانه ها خبر از انجام توافق نهایی می دادند و مشخص است در لحظه ی آخر تغییر صورت گرفت و تمدید مذاکرات اعلام شد، نکته ای که غرب به خوبی آن را درک کرده و این بار می خواهد از آن استفاده کند، فرصتی است که جمهوری اسلامی ایران به آنها داده. ایران به آن هایی که یک بار در توافق نامه سعدآباد(مهر ۱۳۸۲) به گفته محمدالبرادعی دبیرکل پیشین آژانس انرژی اتمی «پیشنهادهای مضحک در برابر گام مثبت ایران» داده بودند، فرصت داده در برابر گام ها متناسب به اعتمادسازی بپردازند و نشان دهند که «تغییر» کرده اند.
نشانه ها می گوید غرب نمی خواهد دوباره اشتباه محاسباتی انجام دهد و فرصت تعامل با ایران را از دست بدهد. آمریکا نیز یادش نرفته که «استراتژی تعطیلی سانتریفیوژ قبل از مذاکره اش» به چرخش ۱۸۰۰۰ هزار سانتریفیوژ و در نهایت غنی سازی ۲۰درصد انجامیده مجبور است گام های اعتمادزا و سازنده بردارد، هرچند که در تبلیغات جور دیگری آن را نشان دهد. آمریکا و قدرت های اروپایی به خوبی می دانند در صورت تکرار اشتباهات و پشت پا زدن به تعهدات صورت گرفته و ترک مذاکرات، دانش هسته ای بومی شده این امکان را به ایران می دهد که غنی سازی از سر گرفته شود.
اما در این سو؛ دلواپس داخلی ظاهرا یادشان رفته که دانش هسته ای دستاوردی است که نه تعلیق می شود و نه متوقف. دلواپسان داخلی که این روزها غیر از رای عدم اعتماد به وزاری علوم مجالی برای ابراز وجود ندارند مجبورند مخالف خوانی کنند تا در نظر مردم که به خوبی دستاوردهای آن ها را می فهمند «هیچ» انگاشته نشوند.
* در اردیبهشت ۱۳۸۹ محمود احمدی نژاد رئیس جمهور، سعید جلیلی دبیر شورای عالی امنیت ملی و منوچهر متکی وزیر امور خارجه بیانیه ای ۱۰ ماده ای با ترکیه و برزیل در تهران امضاء کردند.