تصادفاً به رادیو گوش می دادم. واعظی پشت منبر سخن می گفت: از شیخی پرسیدند: قورمه! به غین است یا به قاف. پاسخ داد: به هیچ کدام! به گوشت است و به روغن! 
جالب است که محمدرضا باهنر، محافظه کار(اصولگرا) سنتی و اصیل در واکنش (تلافی) به طعنه های احمدی نژاد در مجلس هنگام دفاع از کابینه، پشت پرده رای اعتماد ناپلئونی کابینه ی دوم رییس دولت نورچشمی را پیام رهبری خطاب به مجلس بیان می کند: پیام رهبری بود که نقش مهمی در این زمینه ایفا کرد. در زمان شمارش آرا فضا را این طور می‌شد دید که اگر توصیه رهبری نبود احتمال داشت که ۸ الی ۹ نفر از وزرا رای نیاورند و این آغاز خوبی برای دولت نبود.
باهنر چنین ادامه داد: تیزبینی رهبری باعث شد که چنین اتفاقی نیفتد و در مجلس تغییر تحلیل ایجاد شود … وقتی پیام رهبری رسید نمایندگان نظرشان این بود که اگر عدم صلاحیت احراز شد رای ندهند. علاوه بر سه نفری هم که رای نیاوردند اگر پیام رهبری نبود احتمال می‌دهیم که وزرای نفت، صنایع، بازرگانی، تعاون، راه و ترابری و حتی وزارت خارجه رای نمی‌آوردند.
رهبری هم که در آن نماز جمعه معروف احمدی نژاد را بیش از سایرین به خود احساس کردند در پیام خود به وکلای حاکمیت در مجلس شورا گفتند: علاقه جدی من این است که همه وزرای پیشنهادی رای بیاورند.
با این حال خدا به مادر نیرو و برق رحم کرد که با وجود پیام رهبری، پدر ورزش را به عقدش در نیاوردند و وی را مفتضح تر از قبک کردند
حال قورمه با غین است یا با قاف؟
آرش سیگارچی در وبلاگش، پنجره التهاب، سیر تکامل یک لباس شخصی به یک نخبه دانشگاهی را به تصویر کشیده است. کار جالبی است