محمود احمدی نژاد مشایی، بقایی، آخوندزاده و ظهره‌وند را با احکام جداگانه به عنوان نمایندگان ویژه رئیس جمهور در امور خاورمیانه، آسیا، دریای خزر و افغانستان منصوب کرد.
این انتصاب ها که مهمترین و راهبردی ترینش حوزه خاورمیانه است نشان می دهد در درجه اول وی اعتقادی به ساختار و وظایف وزارت امور خارجه ندارد و به عبارت دیگر این وزارت خانه نتوانسته است انتظارات (درست و نادرست) دولت نهم و دهم را برآورده سازد.
اما پیام مهمتر این انتصاب ها به ویژه در حوزه خاورمیانه با پرونده های مهمی مانند عراق، لبنان و مقاومت اسلامی این است که آیا احمدی نژاد خواهان ورود در پرونده های فرا دولتی است؟ پرونده هایی که سیاست گذاری آن با رهبری و به اصطلاح ملف الرئیسی است. آیا ناکامی سیاسی امروز عراق که با گذشت ۵ ماه نتوانسته اند دولت را مستقر کنند نتیجه این دخالت ها است؟
از سوی دیگر این انتصاب زمانی صورت گرفت که سیل انتقادات به جا و نابجا از مشایی و حمایت های احمدی نژاد از وی جاری است و این حکم نشان از حمایت تام و کامل و مردانه شخص احمدی نژاد از مشایی دارد و دهن کجی آشکاری به منتقدین. همان منتقدینی و مداحانی که سال پیش سینه چاکش بودند و امسال به وی می گویند: آقای احمدی نژاد! مشایی عورت توست! یا بپوشانش یا می بریمش!؟
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.