سه شنبه ۲۴ اسفند و ۱۵ فبریه خاورمیانه شاهد تحولات عجیبی بود. از یک سو اعراب در مقابل خشونت قذافی و قتل عام مردم لیبی سکوت کردند و از دیگر سو حکومت های مرتجع شان تصمیم گرفتند نیروهای خود را به عنوان سپر جزیره! عازم بحرین کنند تا با کمک خاندانِ حاکمِ نماینده ی اقلیت، مردم را سرکوب و قتل عام کنند؛ و همه ی این تحولات با چراغ سبز آمریکای! دوست دار دموکراسی و حقوق بشر انجام گرفته است.
ترس حکام مرتجع و دیکتاتور عرب از این است که موج تحولات به پایه های حکومت شان برسد و شیب انتقادات بیش از این شده و سرنگون شوند، پس برای نشان دادن چنگ و دندان به مردم خود، به بحرین لشکر کشیدند.
به نظرم سکوت در مقابل جنایات قذافی که به نوعی دادن چراغ سبز از سوی غرب به وی است، تعلل بیش از همیشه آنها برای اعلام منطقه پرواز ممنوع و لشکر کشی اعراب توخالی (که با خود ننگ شکست های خفت بار از اسراییل را حمل می کنند) به بحرین در راستای هم هستند تا شاید بتوانند در کوتاه مدت مقابل تغییرات برق آسای و دومینوی خاورمیانه و شمال آفریقا که تقریبا از ۲ سال پیش با تغییر آرایش سیاسی در عراق آغاز شد، را بگیرند. اما این هم یک اشتباه راهبردی دیگر برای آمریکا است؛ همان اشتباهی که برای ایالات متحده، شکست در پرونده سیاسی عراق را به همراه داشت و بر چهره ی ابرقدرتی اش ترک انداخت.
جریان اعتراضات بحرین ۸۰۰ هزار نفری با اکثریت شیعه، از جنس هما اعتراضاتی است که مردم ایران سردم‌دارش بوده و هستند: اعتراض به حاکمیتی خودکامه؛ فسادی فراگیر و ناکارآمدی عیان. اگر آمریکا با حضور نظامی در عراق، توانست به هدف کوتاه مدتش که سقوط صدام بود برسد، در عوض با طولانی شدن حضورش و پدیدار شدن ناکارآمدی اش در عرصه های امنیتی، سیاسی و اجرایی، باعث تخریب چهره اش شد با این حال آمریکا پشت توان رسانه ای اش پنهان شده تا روند سقوط به چشم نیاید.
افزایش اعتماد به نفس مردم خاورمیانه، در پی مقاومت مردم عراق با حضور طولانی آمریکا از سویی و شکست های پیاپی اسراییل در جنگ سی و سه روزه و پرونده سیاسی لبنان و روند پیروزی حزب الله موجب تقویت روحیه ی مردم کشورهای منطقه شده است؛ نگاه کنید به مقاومت جانانه مردم مصر و لیبی و بحرین و یمن. این روحیه نوید بخش هویت و آینده ای جدید برای منطقه است؛ هویتی که دیگر mbc و رقص و آواز نمادش نیست.
این بار عربستان، بدل آمریکا شده است و با مداخله نظامی اش در اعتراضات داخلی مردم بحرین، فرصتی ایجاد کرده تا به خونخواهی و حمایت، بحرینیون در مقابل خشونت ارتش وهابیون به مقابله برخیزند. طبیعی است چنانچه خشونت ارتش سعودی علیه معترضین و شیعیان بحرین اوج بگیرد، تمام جهان اسلام به ویژه تشیع از افغانستان، پاکستان، ایران، عراق، عربستان، یمن، ترکیه و لبنان برای دفاع بر می خیزند. امروز در سایت های عراقی می خواندم که برخی از اعضاء جنبش صدر برای کمک به برادران خود در بحرین اعلام آمادگی کرده اند و این تازه اول کار است.
این دستاورد مداخله شتاب زده آمریکا و متحدان منطقه ای اش است که گور خود را به دست خود می کنند: نحن أبناء ذاک الإمام الذی قال أبالموت تهددنی یا إبن الطلقاء.