سیدصادق حسینی، خبرآنلاین: نخستین روز دی سال ۱۳۹۲ بود. با مجید رفیعی سردبیر همشهری جوان از فرودگاه اهواز تاکسی گرفتیم و خودمان را به چذابه رساندیم و بعد با مینی بوس یک ضرب رفتیم نجف. سلام که دادیم و نماز خواندیم از میان قبرهای وادی السلام گذر کردیم و با تاکسی راهی کربلا شدیم. دل در دلمان نبود، شوکه بودیم. بعد از این همه سال انتظار، فرصت فراهم شده بود و حالا به میانه الطریق الی کربلاء رسیده بودیم.
راه بسته بود و خودروها در هم پیچیده بودند. ساعت کمی از ۹ شب گذشته بود. به مجید گفتم بلند شو که از اینجا باید پیاده‌روی را شروع کنیم. سوز سرمای بیابان به زانوهایمان می‌زد و می‌لرزیدیم. اول پشت دسته‌ای از لبنانی‌ها راه رفتیم که نوحه وداع می‌خواندند. کمی جلوترش با جوانانی از بصره هم‌قدم شدیم و وقتی سردمان شد، کنار آتش موکب عشایر بنی‌تمیم نشستیم. چند ده ستونی را طی کرده بودیم که از دور مرتضی درخشان را دیدیم که از کوفه، ۲ روز پیش حرکت کرده بود.
صبح که پیاده‌روی را آغاز کردیم، در ایران اربعین بود، اما در عراق، سیل جمعیت به کربلا روان بود، همه می‌دویدند تا به فردا که اربعین بود برسند. راه کناره که هیچ، راه سواره رو هم پر از مردم بود و ماشین‌هایی که از نجف به کربلا می‌رفتند، در خط مقابل به کندی حرکت می‌کردند. با این حال در دشت آن سوی جاده نیز، مردم در راه بودند. میزبانان با صدای بلند می‌گفتند: هله بالزوار، هله بیکم، هله بالزوار ابوسجاد، هله یا ابطال، ماجورین…
صبح که پیاده‌روی مان را آغاز کردیم، غوغایی بود. رستاخیر مردان و زنان و کودکانی بود که بی‌توجه به اطراف، راه شان را می‌رفتند و ذکرشان را می‌گفتند. بسیاری با خود پرچم حمل می‌کردند. پرچم‌های سبز و قرمز و مشکی: صل الله علیک یا سیدالشهدا، لبیک یا حسین، السلام علیک یا اباعبدالله، یا زهرا، یا حیدر، یا رسول الله! یا لثارات الحسین! هر کس برای خود علامتی داشت، یا پرچم حمل می‌کرد یا سربند بسته بود و یا گِل به پیشانی و صورت مالیده بود. صبح که پیاده‌روی را شروع کردیم، غوغایی بود و رستاخیری.
پرچم علامت است و نشانه و شاخص. همان‌طور که عاشورا نشانه و شاخص است برای شناخت حق و باطل. اربعین نیز برای ما علامت و نشانه است. برای همین امام صادق علیه السلام، اربعین را نشانه قرارداد، برای این روزها، برای همیشه تاریخ. زیارت اربعین نشانه است تا نشان دهیم هویت ما چیست، علامت است که بگوییم ما حسینی هستیم و این زیارت، عهد و پیمان ابدی ماست.
در جهانی که نشانه‌ها ماندگار می‌شوند، زیارت اربعین حضرت سیدالشهداء، رستاخیز نشانه‌هاست که سراسر دنیا را پر می‌کند: لبیک یا حسین!
