قدیم تر فکر می کردم جهان سوم جایی است که زیرساخت های اصلی را ندارد ، بعدتر فکر کردم چون ایران در حال بستر سازی است در کشور در حال توسعه زندگی می کنیم مخصوصا بعد از به نتیجه رسیدن طرح های دوره سازندگی و بینش بلند و جهان شمول خاتمی.
فکر می کردم در این کشور لا اقل بخشی از چالش های، به جهت بینش بلند مطرح می شود و چالش ها رنگ و بوی بلند نظری و جهان فهمی دارد.
اما روال کشور نشان داد که ایران کماکان در جهان سوم قراردارد، نه برای درآمد هنگفت نفتی و سرمایه های ذاتی که به جهت پرداختن و دامن زدن به مسائل پیش پا افتاده و حاکم شدن اندیشه سطحی در مملکت داری. یعنی در دهه سوم انقلاب اسلامی و بیست سال بعد از جنگ تحمیلی و زمامداری آقای خامنه ای کماکان دغدغه هرم سیاسی، دادن کوپن و پول نقد و مدرک جعلی و توهم ترور و توهم نقد و توهم رای و توهم عدالت و توهم تبصره ۱۳ و توهم مخالف و مشکل بازی فلان هنر پیشه در خارج از ایران و … است.
… افغانستان بودیم و پیش یکی از وزیران، گله می کرد از شالوار کابل (شهردار کابل) که کار نمی کند و نمی گذارد دیگران هم کار کنند گفتم چرا؟ گفت دوست ندارد کسی قوی تر از وی کار کند، خودش هم توان ندارد.
می گویند تقوا از تخصص لازم تر است، آن را می پذیرم. اما می گویم آن کس که تخصص ندارد و کاری را می پذیرد، بی تقوا است. شهید چمران
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.