چند وقتی است که مجالس ایران به جای آن که وکیل ملت باشند وکیل دولتند و نمونه آن: تصویت بودجه طرح طرح تحول اقتصادی! در حالی که همه آنها می گفتند این طرح غیر کارشناسی و خطرناک است. بالاخره مشخص نشد که این طرح اگر خوب بود چرا آن همه انتقاد از آن می شود و اگر خوب است پس چرا بودجه آن را تصویب می کنید چند وقت پیش یکی از دوستان می گفت: در این مجلس ها، دولت داماد است و هرچه بخواهد جواب می شنود و جواب می گیرد. می بینید که راست می گفت.
افاضات این مشاوران احمدی نژاد کم کم وارد جاهای جالبی می شود. اخیر آقای آب آور (سقای بی ریا) گفت است: کم کم احمدی نژاد را می پرستند و این دولت هدیه رهبر انقلاب بود! اوایل دولت هم دکتر رحیمی از نوع فارغ التحصیلان دانشگاه آکسفورد، گفته بود: در سوریه احمدی نژاد را پیامبر می دانند(«در سوریه، یکی از مسلمانان به من گفت: من معتقدم اگر بنا بود بعد از پیامبر، پیامبری بیاید، آن احمدی‌نژاد بود…»). هرگونه برداشت شخصی از این گفته ها ممنوع!
نامه اخیر اسحاق جهانگیری، وزیر کاری و موثر دولت خاتمی که انصافا در ایام وزارت وارد بازی های سیاسی نشد و کار خود را انجام می داد به احمدی نژاد هرچند حاوی نکات جدی بود، اما سئوال اساسی این است که آیا مخاطب نامه ریس جمهور است یا دیگران؟ اگر مخاطب احمدی نژاد باشد که تکلیف روشن است، وقعی به آن نمی گذارد و آن را سیاسی می خواند و اگر مخاطب دیگران است، پر واضح است که دیگران، امارهای دقیق تر و کامل تری از واقعیات دارند، اما یا نمی توانند یا نمی خواهند و یا نمی خواهند ببینند واقعیات را.