محمد البرادعی که ۳ دوره متوالی دبیرکلی آژانس بین المللی انرژی اتمی را برعهده داشت در کتاب خاطرات خود با عنوان «عصر فریب» در بخش مربوط به پرونده ایران در سال ۲۰۰۳-۲۰۰۵ خاطره ای از حسن روحانی نقل می کند.
البرادعی می نویسد: رییس جمهور بوش و کاندولیزا رایس علی رغم لفاظی در انظار عمومی معتقد بودند دیپلماسی بهترین مسیر است اما باید یک سری پیش شرط ها قبل از مذاکرات اجرا شوند. با وجود این دیگران مانند پاول و آرمیتاژ از گفت و گو و مذاکره بدون هیچ پیش شرطی به عنوان مسیری برای رسیدن به یک راه حل دیپلماتیک حمایت می کردند.
یک پیام نوشتاری از حسن روحانی از طرف رژیم ایران به همراه داشتم که در آن گفته شده بود این کشور آماده است در همه زمینه ها از جمله برنامه اتمی ایران و موضوعات گسترده تر امنیت منطقه ای با ایالات متحده وارد گفت و گو شود. این پیام در یک برگ کاغذ، بدون عنوان یا امضا نوشته شده و به من تحویل داده شده بود. یادداشت را به بوش دادم، منبع آن را توضیح دادم و به وی گفتم احساس می کنم چقدر برای ایالات متحده مهم است گفت و گو با ایران را آغاز کند.
بوش پاسخ داد:« می خواهم در سطح رهبر با رهبر صحبت کنم، اما مطمئن نیستم رهبر ایران آماده مشارکت باشد.»
البرادعی در پایان این فصل با اشاره به پیشنهادهای ضعیف و غیرقابل توجه سه کشور اروپایی که بعد از موافقت نامه پاریس و در دوران روی کار آمدن محمود احمدی نژاد به ایران ارایه کردند می نویسد: « هرچه زمان بیشتر می گذشت، قیمت ایران هم افزایش می یافت.»
کتاب «عصر فریب؛ The age of deception دیپلماسی اتمی در دوران خیانت» در سال ۱۳۹۱ توسط موسسه انتشاراتی روزنامه ایران منتشر شده است.