ورزش را یک چیز اضافی تصور کردند/ اسم وزارت کاری نمی کند/ الویت های وزارت خانه را نمی دانیم/ وزارت یک تیم خبره و کاربلد نیاز دارد/ نسبت به دولت احمدی نژاد هنوز تغییری در دولت ایجاد نشده/ گودرزی آدم صاف و ساده ای است/مهرعلیزاده ناشی گری کرد
سید صادق حسینی: تحریریه خانواده بزرگ ورزش: احمد ناطق نوری بچه حمام چال گذر لوطی صالح و بچه محل لوطی معروف تهران اکبر گیل گیلی می گوید: «اگر بوکس بلد نبودم ای بسا در جریان راه پیمایی های سال ۴۲ توسط مامورین از بین رفته بودم؛ وقتی محاصره شدم به هرکدام شان یک هوک چپ و راست زدم و فرار کردم.»
احمد ۷۷ ساله برادر بزرگتر حاج علی اکبر و برادر کوچکتر شهید عباس ناطق نوری است که در جریان ترور حسن‌علی منصور حضور مسلحانه داشت. او با رفع محدویت بوکس در اواخر دهه ۶۰، به قول خودش فدراسیون را در یک کیف سامسونت تحویل گرفت. خودش این طور تعریف می کند:« آقای غفوری فرد به دنبال کسی بود که خودی باشد و بتواند فدراسیون را راه بیندازد. دوستان من را به ایشان معرفی کردند.»
با ناطق نوری که در دفتر خانواده بزرگ ورزش حضور یافته بود درباره ورزش گپ زدیم.
حاج آقا می گویند کسانی که مسولیت ورزشی دارند باید عکس با شورت ورزشی داشته باشند. حالا شما عکس با دستکش بوکس داشتید که رییس فدراسیون شدید؟
من تا ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ بوکس انجام می دادم و لوازم من در سالنی که واقع در پارک شهر بود قرار داشت. در پارک شهرسالنی بود در آنجا کشور چک نمایشگاه های مختلف برگزار می کرد وقتی نمایشگاه تمام شد سالن را به ورزش واگذار کردند و تیم ملی بوکس، کشتی و ژیمناستیک آنجا تمرین می کردند.
زمانی که من بوکس انجام می دادم با آقای امین یاوری بود که الان هم هستند، زنده یاد صادق علی اکبر زاده بود آقای صادق پریسا بود و تعدادی که الان خارج از کشور هستند مثل کاظمیان و غیره هم بازی بودم. ارامنه زیادی هم عضو تیم ملی بودند.
سابقه ی ورزشی من در بوکس اتفاقا خیلی هم زیاد بود و کار از عکس گرفتن با شورت ورزشی گذشته بود.
چه شد که رییس فدراسیون شدید؟
من طالب این کار نبودم وقتی آقای غفوری فر بوکس را راه انداختند از بچه ها پرسیدند کسی هست بشناسید که عضو نظام باشد ولی بوکسی باشد یک نفر من را معرفی کرده بود و آمدند دنبالم و بوکس را به من واگذار کردند.
ورزش ایران توسعه یافته است؟ پیشرفته است؟
انشاالله پیشرفته می شود.
چرا توسعه یافته نشده است؟ مشکل توسعه ورزش کشور ما چیست؟
از من نپرسید از مسئولین ورزشی باید بپرسید.
بالاخره شما کارشناس ورزشی هستید؟
فکر می کنم چون ورزش را به عنوان یک «چیز اضافی» تصور کردیم. در صورتی که ورزش جزو ملزومات توسعه و پیشرفت یک جامعه است. به خصوص که ورزش جوان ها را می تواند جذب کند. اگر می خواهید جوان های سالمی داشته باشید بهترین کار و روش این است که جوان ها را سرگرم ورزش کنیم و در عین حال انگیزه هم در آن ها وجود داشته باشد. اگر ورزش وجود نداشت بچه هایی که در بسیج هستند می توانستند با این آمادگی بجنگند و ورزش برای جوان ها یک آمادگی رزمی است.
شما معتقد هستید که نوع نگاه موجب عدم توسعه یافتن ورزش شده است؟ اگر نگاه تزیینی نبود این طور نمی شد؟
اصلاً ورزش مقوله تربیتی است. یک نکته قابل توجه اینکه من کلمه آموزش و پرورش را قبول ندارم. بلکه پرورش و آموزش را قبول دارم. «و یزکیهم و یعلمهم الکتاب» یعنی اول باید تربیت داشته باشید تربیت تنها مختص فکرو اندیشه نیست بلکه بدن هم باید تربیت شود یعنی از بطالت بیرون بیاید. ما کشوری هستیم که دین مان پایان بخش تمام ادیان است و سرانجام هم این دین اسلام است که باید حاکم باشد و افراد باید همیشه آماده باشند. اصلا بسیج به معنای همین است. مثلا همین ورزش زورخانه ای که الان من هم این ورزش را به خاطر این که نمی توانم ورزش بوکس بکنم انجام می دهم، ادواتش مربوط به رزم است. تخته شنا همان قبضه شمشیرشان است و سنگ سپرشان است و به قول عراقی ها باب خیبر است میله ها گرزشان است و کباده تیرو کمان شان است و ریتمی که آن بالا می خوانند رجز خوانی است. ورزش خودش یک نوع آمادگی رزمی است. کشوری که همیشه ممکن است دچار حوادث باشد آمادگی اش باید بیشتر باشد. لذا در رشته ورزشی از جمله تیروکمان، تیراندازی و شمشیربازی تجهزاتشان از ادوات جنگ و مبارزه است .بالاخره مبارزه ضروری است.
وقتی که بحث تبدیل شدن وزارت ورزش مطرح بود شما در مجلس حضور داشتید ؟ خیلی ها معتقدند که این حرکت بیشتر از این که ناشی از یک فکر کارشناسی و مطالعه شده باشد ناشی از یک تصمیم سیاسی بود که رئیس جمهور وقت را بخواهند در یک حوزه هایی پاسخگو کنند. حالا صرف نظر از این که الان قانون شده است وزارت شدن ورزش فایده ای دارد؟ ورزش را به جلو برد؟
کار می توانست کار خوبی باشد چون سیستم پیدا کرد و دیگر ورزش گدایی بودجه نمی کند، بودجه اش هم مشخص است.
دریافت بودجه قبلاً هم مشخص بود
نه قبلاً مشخص نبود. در بودجه این طور صریح نمی آوردند چقدر و چه طور؟ ولی الان سیستم پیدا کرده یعنی مشخص شده که بودجه ما چقدر است. بودجه همه فدراسیون ها را هم مشخص می کنند. البته ما هنوز به آنجا نرسیده ایم که این تنظیمات را انجام دهند و ماحصل کار را ندیده ایم.
وزارت شدن کمکی می کند به توسعه یافتن ورزش یا نه؟
اسم کاری نمی کند! ما باید بتوانیم از مهره های استفاده کنیم که برای جامعه مفید باشند و ورزش را هم بشناسند. ورزش از اهمیت بسیاری برخوردار است و یکی از مقوله های تربیتی است و در تربیت اسلامی ما هم وجود دارد. اسب سواری و شمشیربازی تیراندازی و شنا را از کودکی به بچه ها یاد می دادند و همگی این ها از ابزار کار است.
اولویت های ورزش در وزارت خانه به طور صحیح تعریف شده است؟
نه، هنوز ما نمی دانیم که ورزش پایه را چطور باید تقویت کنیم. در حالیکه این یک قاعده است. هنوز تیمی نیامده که بگوید پایه باید از کجا و چگونه شروع شود. ورزش های پایه کدام ها هستند؟ الان کسی نمی داند که ورزش پایه کدامند. از دو نبردی و غیره می گویند.
یعنی نقطه آغاز ورزش را به طور صحیح تعریف نکردند؟
بله درست است. هراسکلتی و هر هیکلی برای یک ورزش ساخته شده است و می بینید که بعضی افراد بیخودی وارد یک ورزش دیگر شده اند برای این که تعریف شده نیست و روی آن کار نکردیم. ولی در دنیا کار می کنند مثلاً در چین بچه ها از ۴-۵ سالگی تحت نظر می گیرند که به درد کدام ورزش می خورند و در همان ورزش فعال می شوند. در صورتی که در کشور ما این طور نیست. بچه ها خودشان انتخاب می کنند که در چه رشته ای بروند و کسی نیست آنها را راهنمایی کند به دلیل اینکه تعریف شده نیست.
پس اولویت درستی تعریف نشده است؟
من اعتقادم این است که وزرات خانه به یک تیم خبره و کارکرده ای که بلد باشد چه کاری بکند نیاز دارد. بایستی این افراد بیایند تعریف کنند کجا می شود استعدادها را شکوفا کرد چون که همه آدم ها برای هر کاری استعداد ندارند.
به نظر شما وزارت ورزش دولت آقای احمدی نژاد با وزارت ورزش آقای روحانی تفاوتی کرده است؟
طبیعی است که در دولت آقای احمدی نژاد همه حرف ها باری به هر جهت بود. یعنی سیستم بدون برنامه و هدف بود. مثلاً اگر وزیر دستوری می دهد معاون باید آن را اجرا کند تا زیر ست های دیگرآن را اجرا کنند در صورتی که در دوران آقای احمدی نژاد همان آدم دوباره دستور بررسی را می داد. البته در این دولت هم چنان تفاوتی نکرده است و تلاش بر این است که چنین اتفاقی بیافتد و انشااله بهتر می شود.
شما بالاخره کسی هستید که ۳۰ سال در فضای پارلمان بودید و بیشتر از این که چهره سیاسی باشید چهره پارلمانی شما بارزتر است خیلی ها معتقدند از میان گزینه هایی که برای وزارت ورزش دولت آقای روحانی معرفی شد مجلس ضعیف ترین گزینه را انتخاب کرد شما این حرف را قبول دارید؟
نمی خواهم بگویم ضعیف ترین فرد را انتخاب کرده است. البته به بعضی ها خیلی جفا شده است. آقای صالحی امیری که مسئول شده بود طوری برخورد می کرد که انگار ورزش را می شناخت و بینش این کار را داشت. در جلساتی که با رؤسای فدراسیون ها داشت همین که صحبت می کرد همه تحت تأثیر قرار می گرفتند و همه غبطه می خوردند. بسیار برنامه ای و پخته عمل می کرد و می خواست که برنامه ریزی انجام دهد که نشد.
شما حدوداً مدت ۹ ماه است که با دکتر گودرزی کار می کنید مهم ترین نقطه قوت آقای گودرزی را چه می دانید؟
آقای گودرزی آدم صاف و ساده ای است و از نظر اخلاقی آدم پرخاشگر و تندی نیست و می تواند یک لیدر خوبی باشد. نقطه ضعف آقای گودرزی حجب و حیای ایشان است.
ساختار وزارت ورزش یا ساختار سازمان تربیت بدنی برای ورزش ما بهتر است؟
اگر مجلس منصف باشد و کار کارشناسی هم انجام بدهند و رای بدهند مشکلی نیست. مثلاً به کسی مثل دکتر نجفی که یک نیروی برتر برای آموزش و پرورش است و برای آموزش و پرورش این مملکت مفید بوده رای ندادند و سلیقه ای برخورد کردند.
تا کنون چند مجمع انتخابی برگزار شده و شاهد این هستیم که وزارت ورزش در برگزاری این انتخابات معیارهای دوگانه ای دارد فرض می کنیم در انتخابات فدراسیون وزنه برداری آقای رضازاده طبق همین قانون دو شغله محسوب می شود و باید استعفا بدهد ولی این کار نکرده است و کماکان رئیس فدراسیون است یا رئیس فدراسیون تیروکمان نیز همین وضعیت را دارد و باید استعفا بدهد و مجمع برگزار نشده است به نظر شما چرا وزارت ورزش دوگانه عمل می کند و قانون را یکسان اجرا نمی کند؟
چرا را باید از آنها پرسید.
مجلس نباید کار نظارتی انجام بدهد؟
در مجلس هر کس حرف خودش را می زند. به اعتقاد من مجلس نمی خواد «یرقان ورزش» را درمان کند چون موضوع ورزش برای مجلس اولویت اول نیست.
در برگزاری انتخابات فدراسیون ها یک اتفاق جالب چندبار تکرار شده؛ وزارت ورزش از چند کاندیدا حمایت کرده است از جمله در انتخابات قایقرانی و تنیس، ولی گزینه های وزارت ورزش رای نیاوردند چرا این طور شده است؟
من نمی دانم «I donot know»
اگر رئیس فدراسیون بوکس نمی شدید به فدراسیون دیگری می رفتید؟
نه من تخصص ام در بوکس بود و نه تنها حقوق نمی گیرم و دستگاه و تشکیلات هم خودم ساختم.
به چه علت این مسابقات بوکس را پخش تلویزیونی نمی کردند؟
آقای جواد متقی(رییس وقت گروه ورزش شبکه ۱) گفتند که بوکس حرام است در صورتی که ما مجوز از مراجع بزرگ تهیه کردیم .حتی مرحوم آیت الله اراکی و مقام معظم رهبری هم اعلام کردند که بلامانع است.
اضافه شدن رسانه های جدید از جمله اینترنت، تلویزیون اینترنتی و… به توسعه بوکس می تواند کمک کند؟
اگر مؤسساتی باشند چرا که نه! البته در دنیا تلویزیون های خصوصی وجود دارند اگر در ایران هم این مؤسسات بتوانند این کار را انجام دهند یک رقابت به وجود می آید و باعث می شود آن ها به صورت فعال عمل کنند. به اعتقاد من خیلی خوب است.
تلخ ترین خاطره ای که در بوکس دارید چه هست؟
من خاطرات بد را در ذهنم ثبت نمی کنم چون ذهنم آلوده می شود.
من اسم چند نفر را نام می برم شما در مورد این اسامی بگویید چه حسی دارید؟
احمد درگاهی: بچه نجیبی بود و البته من کمتر با او در ارتباط بودم ولی پسر خوبی بود.
مصطفی هاشمی طبا: آدم متفکری در ورزش بود. البته او از ابتدا ورزشی نبود ولی در ورزش این قدر خوب کار کرد که کتابت ایشان هم به درد می خورد.
مهرعلیزاده: ناشی گری کرد و بزرگترین صندلی را از دست ما گرفت.
محمد علی آبادی: مسئول ورزش نبود و باید در جای دیگر از او استفاده می کردند.
عباسی: فرهنگی بود.
نصراله سجادی: تخصص در کار را داشت.
سعیدلو: خیلی خالی بست و یک ذره من را اذیت کرد.
محمود گودرزی: تازه اومده و باید جا بیافتد.
فراخوانلو: خیلی با او آشنایی ندارم.
کفاشیان: آدمی است که همه را به بازی می گیرد.
فایزه هاشمی: دختر شجاعی است و در هیچ کجا جا نمی زند و خیلی خوب کار می کند . او تنها کسی بود که ساختاری به ورزش بانوان داد.