Month: تیر ۱۳۹۲

صادق حسینی{روزنامه اعتماد، نسخه PDF}: «شور و نشاط و حضور مردم یک جمله را می‌گفت و آن این بود که ما آینده بهتری را می‌خواهیم.» این بخشی از سخنرانی «حسن روحانی» رییس‌جمهور آینده ایران در جمع اعضای ستادهای انتخاباتی‌اش بود.

جامعه ورزش به عنوان بخش فعال جامعه مدنی ایران، به دنبال «آینده بهتری» است که «دولت تدبیر و امید» نوید آن را می‌دهد. اما انتظارات جامعه ورزش از «رییس‌جمهور روحانی» که هر روز برای پست وزارت ورزش‌اش اسامی متنوعی را می‌پذیرد، چیست؟

۱- سپردن ورزش به ورزشی‌ها: یکی از انتظارات اساسی، همیشگی و مغفول جامعه ورزش سپردن مسوول‌های ورزش به جامعه ورزش است. با همان منطقی که نمی‌پذیرد برای یک وزارتخانه تخصصی مانند صنعت و تجارت یا اقتصاد از یک چهره فرهنگی یا ورزشی استفاده شود با همان منطق روا نیست برای وزارت ورزش نیز از چهره‌یی سیاسی همانند قبل استفاده شود چه آنکه این چهره‌ها از نوع اصلاح‌طلب و اصولگرایش نتیجه موفقی در ورزش نداشتند.

۲- سپردن مسوولیت فدراسیون‌های المپیکی به کمیته ملی المپیک: «دولت تدبیر و امید در زمینه ورزش نمی‌خواهد تصدی‌گری داشته باشد بلکه باید پشتیبان باشد.» این یکی از راهبردهای ورزشی دکتر روحانی است که در رادیو ورزش بیان شده است. بدون شک سپردن فدراسیون‌های المپیکی به کمیته ملی المپیک به عنوان بالاترین نهاد مردمی و عمومی که طبق ماده ۳ اساسنامه‌اش مسوول توسعه و ترویج ورزش قهرمانی و شرکت در بازی‌های المپیک و آسیایی است، گامی است ارزشمند در جهت زدودن تصدی‌گری دولت در ورزش.

۳- اصلاح اساسنامه‌ها: اساسنامه فدراسیون‌های ورزشی در زمان ریاست محسن مهرعلیزاده به نحوی تغییر کرد که رییس سازمان ورزش، رییس مجمع هر فدراسیون شد و بر این اساس حق عزل و نصب روسای فدراسیون را یافت. علاوه بر مهرعلیزاده تمامی جانشینانش از این «افزایش اقتدار» نهایت استفاده را کردند و عباسی نخستین وزیر ورزش، تیر خلاص را به ورزش قهرمانی ایران زد: برکناری دنیامالی (قایقرانی) و کریم صفایی (تیروکمان) و… این برکناری‌ها که کمیته بین‌المللی المپیک و فدراسیون‌ها جهانی از آن به «دخالت دولت در ورزش» یاد می‌کنند، از جمله بحران‌های جاری ورزش ایران است. انتظار جامعه ورزش از «رییس‌جمهور آتی» این است که با انجام تغییر و اصلاح اساسنامه فدراسیون‌ها و کمیته ملی المپیک با لحاظ منافع و ضرورت‌های داخلی و تعامل سازنده با نهادهای بین‌المللی بالادستی و نه بازی دادن آنها، بحران ورزش را به ساحل آرامش برساند.

۴- مدیریت هماهنگ: یکی از چالش‌های همیشگی بین کمیته ملی المپیک و سازمان وزارت ورزش وجود «مدیریت دوگانه» است. اختلافات «غفوری فرد با هاشمی‌طبا»، «هاشمی‌طبا با محلوجی»، «مهرعلیزاده با هاشمی‌طبا»، «قرخانلو با علی‌آبادی» و «سعیدلو و عباسی با علی‌آبادی» نشان می‌دهد همیشه سه سال از عمر چهار ساله کمیته ملی المپیک با دولت جدید به چالش خورده است. ارتقای جایگاه ایران در المپیک‌ها و بازی‌های آسیایی در زمان تصدی همزمان هاشمی‌طبا در سازمان تربیت‌بدنی و کمیته ملی المپیک نشان می‌دهد وجود «مدیریت هماهنگ» در توسعه ورزش قهرمانی چه تاثیر شگرفی داشته است. حال که با بی‌تدبیر مسوولان، فرصت تاریخی برای «مدیریت هماهنگ» پیش آمده، انتظار این است که در انتخاب وزیر ورزش و بعد از آن رییس کمیته ملی المپیک دقت لازم صورت گیرد.

۵- عضویت ایران در IOC: یکی از حسرت‌های تاریخی جامعه ورزش «از دست رفتن کرسی عضویت ایران در هیات اجرایی کمیته بین‌المللی المپیک» است. نه محسن مهرعلیزاده، رییس وقت سازمان و نه رضا قرخانلو، رییس تازه کمیته ملی المپیک و جانشین سیدمصطفی هاشمی‌طبا توجهی به عواقب تصمیم‌شان نکردند. جانشینان بعدی‌شان نیز نه توانش را داشتند و نه چنین عزمی؛ چه آنکه سیاست خارجی تهاجمی دولت نهم و دهم نیز مجالی برای آن نمی‌گذاشت. حال که کشورهای جهان به انتخاب ملت ایران با دیده احترام و اعتماد می‌نگرند، «رییس‌جمهور روحانی» نیز می‌تواند با بهره‌گیری از تمام ظرفیت‌های دستگاه «دیپلماسی عمومی و رسمی» برای عضویت مجدد ایران در IOC اقدام کند.

۶- تداوم حمایت‌ها: از حق نباید گذشت که علایق «محمود احمدی‌نژاد» که از ۱۲ مرداد۱۳۹۲ او را «رییس‌جمهور سابق» می‌خوانیم، موجب بیشترین حمایت‌های سیاسی و مالی از ورزش شده است. انتظار از «حسن روحانی» افزایش حمایت‌های سیاسی و تداوم حمایت‌های بودجه‌یی و مالی است تا ورزش بتواند به جایگاه اصلی خود در آسیا و جهان برسد.

سیدصادق حسینی{منتشر شده در خبرآنلاین/بازنشر: آفتاب، عصر ایران، اعتدال، مشرق، عصرخبر، انتخاب، مثلت،  صراط نیوز، یزد فردا، نامه،  مرصاد،  شمال نیوز}: «اعتدال، آزادی ۳۶۰ درجه ای و فشار مردم برای افزایش حفاظت از احمدی نژاد و مبارزه با فساد اداری و پایبندی به قانون» اصلی ترین موضوعاتی بود که محمود احمدی نژاد در اولین کنفرانس خبری اش در مقام رئیس جمهور نهم به آن اشاره کرد.
محمود احمدی نژاد که در ۱۲ مرداد ۱۳۹۲ دولت را تحویل حسن روحانی می دهد در نخستین نشست رسانه ای اش با عنوان رییس جمهور منتخب در۵  تیر ۱۳۸۴ در محل شورای اسلامی شهر تهران گفت: « بهترین ژست دیپلماتیک پایبندی به قوانین است در کشور ما دموکراسی واقعی وجود دارد و قوا مستقل از یکدیگر هستند و اگر بپذیریم که قوه مجریه در کار مقننه دخالت کند، مفهومش دیکتاتوری است لذا من حامی اجرای قانون هستم و از تمام ظرفیت قانون برای استیفای حق مردم استفاده خواهم کرد.»
او که در آن نشست کابینه خود را «کابینه ۷۰ میلیونی» خواند به سئوال هایی درباره سیاست داخلی و خارجی، انرژی هسته ای، اقتصاد و سرمایه گذاری، مبارزه با فساد، آزادی و ورزش پاسخ گفت.
رییس دولت نهم و دهم گفته بود:« اعتدال، مشی دولت است و هر نوع افراط و تفریط جایی در این دولت ندارد و به همه فرصتها، توانها و شایستگی‌ها اتکا خواهد شد و پیشرفت و منافع ملی و عزت همگانی در این دولت مد نظر خواهد بود.»
نگاهی به مبارزات ۸ نامزد اصول‌گرا، اصلاح‌طلب و مستقل در کارزار انتخاباتی سال ۱۳۹۲ و واگویی برخی از واقعیت های امروز کشور نشان می دهد محمود احمدی نژاد تا چه حد توانسته است به شعارهای اساسی خود، همچون عدالت، مبارزه با فساد و پایبندی به قانون موفق باشد.

ادامه خواندن “احمدی نژاد ۸ سال پیش در نخستین کنفرانس مطبوعاتی اش چه گفت”

سیدصادق حسینی؛ منتشر شده در عصرایران{بازنشر: پارسینه، عصرخبر،  اعتدال، انتخاب،  بورس نیوز}: « به نظرم باید بره کار علمی کنه. از اجرا بیاد بیرون. بره گفتمان سازی کنه. به هر حال دوبار تا به الان شکست خورده و خیلی باید برای بررسیش وقت بذاره» این بخشی از گفت و گوی من با یکی از مشاوران امین محمدباقر قالیباف نامزد ناکام یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بود در واکنش به این حرفم که «باقر حتماً در دولت آینده مسئولیت بالایی خواهد داشت».

واقعیت این است؛ محمدباقر قالیباف که سازماندهی ترین شده ستاد، متنوع ترین و با کیفیت ترین تبلیغات انتخاباتی را داشت، مدیرتوانمندی است که نشان داده توان اجرایی و عملیاتی اش، بیش از هوشمندی سیاسی اش است. از «تهران» سازی او از سویی و اظهاراتی که در میان بسیجیان و دانشجویان در خصوص موضوعی فراموش شده (کوی دانشگاه) در جامعه و در حمله اش به «حسن روحانی» در آخرین مناظره می توان فهمید که هوش عملیاتی و اجرایی اش بیش از سیاست ورزی اش است.

قالیباف که در آستانه ۴۴ سالگی برای نخستین بار خود را در معرض انتخاب(انتخابات ریاست جمهوری سال۱۳۸۴) مردم قرار داده و توانسته بود ۴میلیون رای به دست آورد، بار دیگر در آغاز میان سالی و در ۵۲ سالگی بعد از ۸ سال تلاش طاقت فرسا و کادر سازی و فعالیت مداوم ستادهایش، نتوانست منتخب ملت باشد، اما آیا این پایان کار سیاسی محمدباقر قالیباف فرمانده موفق سپاه و پلیس و شهردار توانمند تهران است؟

اگر «محمدباقر قالیباف» به دنبال ماندگاری در تاریخ ایران و انقلاب اسلامی است و اگر نمی خواهد مانند یکی از نامزدها پای ثابت انتخابات ها باشد و از انتخاباتی به انتخابات دیگر حلول کند و ناکام شود، باید روی ویژگی ای «عمل‌گرایی» اش تمرکز کند و از آن بهره ببرد. امروز و فردای ایران بیش از آن که نیازمند «کار علمی» قالیباف باشد، نیازمند «عمل‌گرایی و ظرفیت بالای عملیاتی و اجرایی» اوست.

نخستین بیانیه رییس جمهور منتخب نیز موید پیش فرض ابتدای یادداشت است که: « با همت مردم فصل جدید همدلی آغاز شده است. بار دیگر به توان این ملت شگفتی آفرین ایمان بیاوریم و به مدد همه فرزانگان و شایستگان خدمت به این مردم وفادار سامانی نو بخشید. در این راه من دست همه اعتدال‌گرایان، اصلاح طلبان و اصولگرایان به گرمی می فشارم.»

سعید الله بداشتی، رییس سازمان جوانان مجمع پیروان خط امام و رییس ستاد جوانان حسن روحانی که شنبه ۱۱ خرداد ماه ۱۳۹۲ بعد از برنامه تبلیغاتی در جماران بازداشت شده بود، پس از نزدیک به ۲ هفته که بخشی از آن در سلول انفرادی بود، ظهر پنج شنبه ۲۳ خرداد ۱۳۹۲ آزاد شد.

وطنم ای شکوه پابرجا
در دل التهاب دورانها
کشور روزهای دشوار
زخمی سربلند بحرانها
ایستادی بر جنگ رودررو
خنجر از پشت می زند دشمن
گویی از ما در نهان بر ما
وطنم پشت حیله را بشکن
رگت امروز تشنه عشق است
دل رنجیده خون نمی خواهد
دل تو تا ابد برای تپش
غیرعشق و جنون نمی خواهد
شرم بر من اگر حریم تو
پیش چشمان من شکسته شود
وای بر من اگر نبینم چشم
رو به رویای عشق بسته شود
از تب سرد موجهای خزر
تا خلیجی که فارس بوده و هست
می شود با تو دل به دریا زد
می شود با تو دل به دنیا بست

وطنم ای شکوه پابرجا، با صدای سالار عقلی، شعر دکتر افشین یدالهی، ساخته: بابک زرین: دانلود کنید

صادق حسینی {عصرخبر | بازنشر: تابناک، الف، قدس آنلاین، آینده آنلاین }: «صدا و سیما: کاندیداهای محترم تا ساعت ۲۳ فردا شب فرصت دارند کاردستی های خود را تحویل دهند!؛ مراحل بعدی مناظره: ۱.ده اختلاف بین دو عکس ۲.مسابقه ماست خوری ۳.جرات و حقیقت ۴.جمله سازی ۵. رنگ آمیزی نقاشی ۶.پالام پولوم پیلیش سیاسی ۷. موزیک میزارن میچرخن دور صندلی ها و بعد قطع موسیقی میشینن؛ قراره پول تبلیغات وسط مناظره بین ۸ نامزد تقسیم بشه; به هرکدومشون هم مصرف رایگان یکسال کرم حلزون می دن» این ها واکنشی های مردمی است به مناظره ای که رسانه ملی مجری و برگزار کننده آن بود.

 چهار سال پس از آن مناظرات تلخی که نقش تلویزیون در آن چیز جز «کورنومتر» نبود و به سرانجامی بسیار ناگوار انجامید، بعد از ظهر جمعه ۱۰ خرداد۱۳۹۲ مردم شاهد مناظره ای بودند که نقش تلویزیون در آن از «کورنومتر» صرف فراتر رفته بود و شانی برای خود قایل شده بود که شاید تنه به شورای نگهبان می زد.

مجموعه مدعی زیر نظر عزت الله ضرغامی سعی کرد با مجموعه ای از سئوالات تشریحی و تستی ۸ نامزد را به مردم بشناساند فارغ از این که این نحوه برخورد نه تنها در شان نامزدان منصب ریاست جمهوری نیست بلکه اهانتی است آشکار به شعور چند میلیون مخاطب.

واکنش های مردم که در پیامک ها، کامنت ها و فضای مجازی منتشر شده، موید این است که بخش اول مناظره فارغ از هیجان وکشش لازم بود و بخش دوم نیز همان طور که اعتراض نامزدها را در پی داشت، شایسته مقام ریاست جمهوری نبود. واکنش ها نشان می دهد که مناظرات تلویزیون در راه تحقق حماسه سیاسی حرکت نمی کند.

واکاوی واکنش های مردم تصویر روشنی از عملکرد تلویزیون ارایه می کند.

ادامه خواندن “واکنش های طنازانه به مناظره جدی تلویزیون”