درگیری روز جمعه ۱۹ فروردین ۱۳۹۰ در کمپ/بازداشتگاه اشرف، و ادعای کشف یک مرکز هسته ای در اطراف تهران بار دیگر توجهات را به سازمان تروریستی منافقین (مجاهدین خلق یا منظمه مجاهدی خلق الایرانیه) جلب کرد. سابقه درگیری های ارتش عراق و منافقین به تیر ۱۳۸۸، ژوییه ۲۰۰۹ می رسد؛ ارتش عراق ۷ تیر ۸۸ با جمع آوری باقی مانده ی سلاح های بجا مانده از حمله ی آمریکایی ها به اشرف، آن ها را خلع سلاح کرده بود و ورود و خروج اعضایش را به سخت کنترل می کرد، هر چند که کامیون های مواد غذایی و مایحتاج آنها از طریق راه های منتهی به عربستان و کویت تامین می شد.
- ورود به بازداشتگاه هم خوش آمد دارد؟
بنابر اعلام یک منبع خبری به اصوات العراق درگیری ها جدید (۱۹فرودین ماه ۹۰) زمانی آغاز شد که ارتش عراق به دنبال راه اندازی ایستگاه امنیتی در گورستان کمپ اشرف بوده که با مقاومت اعضای عمدتاً سالخورده و کهنسال منافقین روبرو شده است و در این درگیری ها افرادی از هر دو طرف کشته و زخمی شده اند که بیشتر آنها از اعضای سازمان منافقین بوده اند.
بر اساس اطلاعات موجود کمپ اشرف در سال ۱۳۶۵ به سبب خوش خدمتی های منافقین به صدام، از سوی دیکتاتور سابق عراق در اختیار آن ها قرار گرفت. این کمپ در استان دیاله در فاصله ۱۰۰ کیلومتری بغداد و ۸۰ کیلومتری مرز ایران در شرق عراق قرار دارد.
به نظر می رسد ۳۴۰۰ عضو فرقه رجویه حاضر در عراق یا همان منافقین سخت ترین روزهای خود را سپری می کنند؛ چرا که از سویی با فشار افکار عمومی و سیاسی در عراق مجبور به ترک آنجا هستند و از سوی دیگر هیچ کشوری در جهان خواهان نگهداری آنها نیست. با این حال جمهوری اسلامی ایران بارها اعلام کرده است بیشتر اعضای این سازمان که نقشی در فعالیت های تروریستی نداشته اند می توانند به وطن بازگردند که تا کنون ۷۶۰ نفر نیز بازگشته اند؛ اما فرقه رجویه با ارعاب و تهدید اجازه خارج شدن اعضایش را از کمپ/بازداشتگاه اشرف نمی دهد.
شایان توجه است که چندی پیش سفیر ایران در بغداد در مصاحبه ای با روزنامه همشهری (۲۸ دی ماه ۱۳۸۹) پیش بینی کرده بود تا کمتر از یکسال دولت عراق، بساط منافقین را از آن کشور برچیند.
حسن دانایی فر به همشهری گفت: فشارهایی از بیرون به‌خصوص از سوی آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها وجود دارد که دولت عراق این ها را بیرون نکند اما به‌نظر می‌رسد که دولت عراق مصمم است که بساط منافقین را به‌زودی جمع کند.این «به‌زودی» چه مدت است؟ فکر نمی‌کنم به یک سال برسد.
سفیر جمهوری اسلامی ایران در بغداد ادامه داد: اینها بچه‌های خودمان هستند. من به نماینده سازمان ملل و صلیب سرخ هم گفته‌ام که ما معتقدیم تعداد قابل توجهی از این افراد اسیر دست کمتر ۱۰۰ نفر از فرماندهان هستند. ما رسما اعلام کرده‌ایم یک گروه ۳۸ نفره و یک گروه ۴۲ نفره از اینها هستند که مجرم‌اند. خیلی از آنها مجرم نیستند؛ خیلی شان بازگشته‌اند. در دو مرحله بیش از ۷۵۰ نفر از اعضای سابق اردوگاه اشرف بازگشته‌اند و در حال زندگی در ایران هستند. اتفاقا در روزهای جاری تعدادی از آنهایی که به ایران آمده‌اند می‌روند در کنار پادگان با افراد درون پادگان صحبت می‌کنند. هم‌سازمانی‌های سابق خودشان را با اسم واقعی و اسم مستعار صدا می‌زنند و می‌گویند که ما رفتیم و اعدام نشدیم و محاکمه نشدیم و مشغول زندگی هستم.این تعداد، علاوه بر خانواده‌هایی است که می‌روند کنار پادگان اشرف و فرزندانشان را مطالبه می‌کنند. الان هم شرایطی فراهم شده که از آنجا می‌توانند با بلندگو صدا کنند. مسئله اصلا قدرت نظامی نیست.