نوام چا
مسکی در گفتگو با دیوید بارسامیان ترجمه ی رضا بلیغ
Imperial Ambitions: Conversations with Noam Chomsky on the Post 9/11 World
چاپ اول ۱۳۸۵ نشر اختران / ۱۷۵ صفحه
این کتاب ترجمه روان و جذاب گفتگوهای نوام جامسکی روشنفکر منتقد آمریکایی با یک روزنامه نگار است که در سال ۲۰۰۵ در قالب یک کتاب کم حجم منتشر شده.
چامسکی در این کتاب به بازخوانی فضای سیاسی بعد از حملات ۱۱ سپتامبر و حمله آمریکا به عراق، نقش پررنگ رسانه ها در شکل دهی به افکار عمومی، رابطه دولت/قدرت با مردم و نقش تبلیغات می پردازد. کتاب جاه طلبی های امپراتوری اطلاعات مفیدی از ساخت قدرت در آمریکا به خواننده منتقل می کند.
بخش هایی از کتاب در پی آمده است: واشنگتن به تنهایی در یک دستاورد تبلیغاتی واقعاً شگفت انگیز که بدون تردید در تاریخ ماندگار خواهد شد، به تلاشی خارق العاده برای متقاعد کردن مردم دست زد که صدام حسین نه تنها غول خون آشام بلکه تهدیدی برای موجودیت ماست و این تبلیغات موثر واقع گردید. به طوری که نیمی از جمعیت باور دارند صدام حسین شخصا در حملات ۱۱ سپتامبر شرکت داشت.
هارولد لسول در سال ۱۹۳۳در مقاله ای با عنوان تبلیغات نوشت: ما نباید تسلیم جزم های دموکراتیک نظیر این که بهترین قاضی منافع مردم، خود آنانند شویم. قاضی منافع، نخبگانند نه مردم و چون مردم آن قدر ا
حمق و نادانند که نمی توانند منافع خود را تشخیص دهند پس ما چون انسان دوست هستیم باید آن ها را به خاطر مصالح خودشان منزوی و کنترل کنیم و بهترین روش برای این کار استفاده از تبلیغات است… از آن جایی که ما شریف و استثنایی هستیم از تبلیغات در کار خیر و برای اطمینان از این که توده های ناآگاه و احمق منزوی شده اند و کاری با تصمیم گیری ندارند استفاده می کنند. همین تفکر را در دکترین لنین می توانید بیابید. نازی ها هم همین تفکر را برگزیدند.
هنگامی که رییس جمهور کندی در ساماندهی حملات خشن تروریستی اش علیه کوبا تلاش می کرد، مکزیک از همراهی با او خودداری کرد. سفیر مکزیک در آمریکا گفت: اگر صریحاً اعلام کنیم که کوبا تهدیدی علیه کشور ماست، ۴۰۰ میلیون مکزیکی از خنده خواهند مرد. در ایالات متحده مردم از همه چیز می ترسند.
تجاوز به عراق به اندازه جرایم جنگی عمده در تاریخ مدرن، عملی آشکارا تهاجمی است و تهاجم جرمی است که نازی ها به علت ارتکاب به آن در نورمبرگ به دار آویخته شدند. بهانه های این جنگ متقاعد کننده تر از بهانه ی هیتلر نیست.
چارلز گلاس یک روزنامه نگار آمریکایی نوشت: ایالات متحده تنها کشور جهان است که کسی را به خاطر دفاع از کشورش در مقابل حمله، تروریست می نامد.
به تاریخ واقعی اعتراف نمی شود زیرا بنا نیست بیاموزید که کوشش متعهدانه می تواند موجب تغییرات مهمی در درک و آگاهی افراد شود.
آمریکا در صورت نظارت بر دموکراسی، خواهان دموکراسی است. دموکراسی نظامی است که شما در آن آزادی دارید هر چه می خواهید بکنید مشروط بر این که آن چه را ما می گوییم، انجام دهید.
وقتی دشمنان/ مخالفان مرتکب جرم می شوند، عملشان جرم است و ما می توانیم بدون هیچ مجازاتی در مورد آن ها اغراق کنیم یا دروغ بگوییم. اما وقتی خود مرتکب جرم می شویم، اصولا جرمی واقع نشده است.
بسیار پیش از جورج ارول، به خوبی استنباط شده بود که حافظه باید واپس زده شود. نه تنها حافظه که حتی آگاهی بر آن چه که درست در پیش روی شما رخ می دهد. زیرا اگر مردم دریابند آن چه اتفاق می افتد به نام آن ها صورت می گیرد، احتمالا اجازه ی انجام آن را نخواهند داد و این دلیل اصلی تبلیغات است… نظام های قدرت اگر بتوانند از مسئولیت دروغ گویی شانه خالی کنند، هرگز حقیقت را نمی گویند چون به مردم اعتماد ندارند.
بخش عمده ای از هواداران معروف بوش بنیادگرایان افراطی مذهبی ایالات متحده هستند.
دیوید هیوم: حکومت گران برای حمایت خود چیزی جز عقیده ندارند و زور همواره در کنار حکومت شوندگان است. از این رو است که حکومت ها منحصراً بر عقیده بنا می شوند. این گفته ی حکیمانه، استبدادی ترین و نظامی ترین حکومت تا آزادترین و مردمی ترین آن را شامل می شود. به عبارت دیگر در هر دولتی خواه دموکراتیک یا استبدادی، حکام بر رضایت متکی هستند. پس ناگذیرند کاری کنند تا حکومت شوندگان درنیابند که آن ها واقعا قدرت دارند. این اصل بنیادین حکومت است.
این ترجیع بند دائمی امپریالیسم است. شما چکمه ی خود را روی گردن دیگران گذاشته اید و آنان در صدد نابودی شما هستند! ظالم، همان قربانی است که از خود دفاع می کند
نظامی کردن فضا یعنی عملا تمام جهان را در خطر نابودی فوری و بدون هشدار قرار دادن.