دکتر حسن حبیبی، برای نسل ما، مظهر تحملِ نقد و میانه روی بود، همو بود که پای ثابت گل آقا بود. گل آقا که زورش به آقای هاشمی نمی رسید، پس هرچه داشت می گذاشت برای حسن حبیبی.
انسان فرهیخته و ایران دوستی که بعد از فراقت از سیاست هرچه داشت از تجربه و علم را روی «بنیاد ایران شناسی» گذاشت. می گفت: موضوعات پایان نامه ها را خودم تایید می کنم تا مطمئن باشم ایران نیازمند آن است. ما نمی خواهیم دانشجویانمان کار کم اثر انجام دهند.
وقتی مجله «زورخانه ریویو» را در دستش گرفت، نگاه کرد و گفت کار خوبی انجام داده اید. خستگی از تنم در رفت.
***
وی که نام کاملش حسن ابراهیم حبیبی است از حقوقدانان دوران انقلاب و دانش آموخته از فرانسه بود، از عناصر اصلی تدوین پیش نویس قانون اساسی جمهوری اسلامی به شمار می رود. حبیبی، کاندیدای حزب جمهوری اسلامی در اولین انتخابات ریاست جمهوری بود که در مقابل بنی صدر شکست خورد.
وی متولد ۱۳۱۵ در تهران بود و وزیر ارشاد دولت بازرگان، وزیر علوم و آموزش عالی و پس از آن وزیر دادگستری دولت میرحسین موسوی بود. وی در سال های اخیر، رئیس بنیاد ایران شناسی بود که بیشتر وقت خود در اواخر عمرش را در این بنیاد می گذراند.
حبیبی از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۶ معاون اول رئیس‌جمهور وقت، اکبر هاشمی رفسنجانی، و پس از آن نیز در فاصله سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۰، معاون اول سیدمحمد خاتمی، رئیس‌جمهور سابق ایران، بود.