صادق حسینی{خبرآنلاین}: علی اکبر صالحی دانشمند آرام و ساکت کابینه و عضو موثر هیات مذاکره کننده ی ایرانی صبح یک شنبه ۱۹ مهر ماه در جلسه علنی بررسی طرح برجام مجلس با صدایی بلند و گرفته گفت: «برادری در همین مجلس قسم جلاله می‌خورد و به من می‌گوید روی تو سیمان می‌ریزیم و می‌کشیمت این چه طرز بیان آن هم در جمهوری اسلامی است؟» صالحی این چنین ادامه داد: «گوش کنید، شماها که قرار است روی ما سیمان بریزید، لااقل حرف‌مان را گوش کنید.»
نمایندگانی که خود را دلواپس برنامه هسته ای می دانند و در «کمیسیون زاکانی» که مشخص شده «با مخالف کمیسیون امنیت ملی» تشکیل شده، در نقد و تخریب تیم مذاکره کننده هسته ای و برجام سنگ تمام گذاشتند، در هنگام تصویب «بیانیه تهران» که تمامی اورانیوم غنی شده را با وجود مخالفت های جدی در نظام، می خواست به ترکیه بدهد، چه موضعی داشتند؟
بیانیه تامل برانگیز تهران
۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۹ بود که متن بیانیه تبادل هسته ای تهران منتشر شد. در متن بعد از تعارفات معمول، در ماده ۴ چنین آمده «بر اساس این مفاد، تبادل سوخت هسته ای، حرکتی سازنده رو به جلو و نقطه شروعی برای همکاری میان ملت هاست.» ماده ی ۵ نیز به اصل توافق نامه اشاره دارد «برای تسهیل همکاری های هسته ای ذکر شده، جمهوری اسلامی ایران موافقت می کند که ۱۲۰۰ کیلوگرم اورانیوم کمتر غنی شده در ترکیه به امانت بگذارد.»
به عبارت ساده تهران ۱۲۰۰ کیلوگرم اورانیوم غنی شده خود را به آنکارا می داد تا ترکیه و برزیل از تداوم گفت و گوهای ایران با ۱+۵ استقبال کنند بدون این که تعهد خاصی به ایران داشته باشند. تنها ترکیه بر اساس بند ۸ نیز قبول کرده بود در صورت عدم توافق ایران با غرب، مواد هسته ای مان را به خودمان باز گرداند.
بلافاصله و در فردای امضای «بیانیه تهران» که محمود احمدی نژاد آن را « دستاوردی متعلق به همه بشریت» خوانده بود، ۲۳۴ نماینده مجلس با صدور بیانیه و اذعان به این که ایران « حداکثر حسن نیت و انعطاف خویش» را نشان داده، با حمایت قاطعانه تاکید کردند: «دولت همواره در این زمینه محکم و منطقی رفتار کرده!»
روزنامه کیهان ۲۸ اردیبهشت ۱۳۸۹ در فردای امضا بیانیه هسته ای زیر عکس بزرگی که احمدی نژاد را در حال بالاگرفتن دست سایرین است، تیتر زد:« گامی دیگر در دیپلماسی هسته ای کشور: اقتدار و هوشمندی ایران در بیانیه ۳ جانبه تهران .»
۲ روز بعد از امضای بیانیه تامل برانگیز تهران کیهان به نقل از سعید جلیلی مسئول وقت مذاکرات هسته ای نوشت: «ابتکار بیانیه تهران حاوی ویژگی هایی چون اذعان به حقوق هسته ای ایران از جمله داشتن چرخه سوخت و غنی سازی، همکاری های هسته ای برای ساخت نیروگاه ها و رآکتورهای تحقیقاتی و الزام طرف مقابل به اجتناب از پیگیری رویکردهای تقابلی در قبال فعالیت های هسته ای صلح آمیز جمهوری اسلامی ایران می باشد، که این محورها مبنایی برای تدوین چگونگی شکل دهی به توافق نامه تبادل سوخت هسته ای خواهد بود.»ادعایی که در هیچ یک از ۱۰ بند بیانیه تهران نشانی از آن یافت نمی شود.
پیش بینی تاریخی زاکانی: با بیانیه تهران نمی توانند علیه ایران به اجماع برسند!
از علیرضا زاکانی عضو وقت کمیسیون اصل ۹۰ مجلس هشتم که از او به عنوان چهره ی اصلی سازماندهی اعتراضات علیه دولت حسن روحانی نامبرده می شود و با ذره بین کلمه به کلمه ی برجام را برای نفی آن واکاوی کرد، در زمان امضا بیانیه تامل برانگیز تهران، هیچ گونه ریزبینی، دقت نظر و آینده نگری درباره خطرهای روشن تبادل سوخت هسته ای در رسانه ها دیده نشده است.
او یک شنبه ۲ خرداد ۸۹ به خبرنگار ایسنا گفت:« طرح ارائه پیش‌نویس قطعنامه علیه ایران شکست آمریکا و کشورهای همراه با آن را نشان داد. شکستی که در پی توفیقات ایران در بکارگیری از ظرفیت‌های سایر کشورها به ویژه ترکیه و برزیل ایجاد شده؛ اقدامات ایران منجر به صدور بیانیه‌ای شفاف و عملیاتی شد و پاسخگوی تمام بهانه‌هایی بود که با آن تلاش می‌کردند فعالیت‌های هسته‌یی ایران را غیرصلح آمیز جلوه دهند. این بیانیه تضمین‌های اساسی را در بر دارد. آمریکا با موضعی انفعالی و توام با ناکامی با پاسخ عجولانه خود به بیانیه، تلاش می‌کند توفیق ایران را در صدور بیانیه کمرنگ جلوه دهد. »
زاکانی در اظهاراتی خام و پیش بینی ای عجیب گفت: « با بیانیه‌ای که در ایران صادر شد و الزاماتی که این بیانیه در صورت توافق در بر خواهد داشت، آنها به هیچ‌وجه نمی‌توانند اجماع جدی علیه ما کسب کنند، و در صورت ایجاد انسجام نسبی و بروز واکنش‌های ناقص، باز هم نخواهند توانست تاثیرات جدی و سرنوشت سازی بر موضوع هسته‌یی شدن کشورمان داشته باشند.»
تنها پس از ۲۳ روز بعد از «پیش بینی تاریخی» زاکانی، شدیدترین و ظالمانه ترین تحریم سازمان ملل علیه ایران با رای بالا به تصویب رسید.
موضع حسینیان چه بود؟
روح الله حسینیان که برخی او را به عنوان کسی که علی اکبر صالحی را تهدید به دفن در راکتور اراک کرده می شناسند، با اظهاراتی کاملا متفاوت با امروز با بیان این که «آنچه مبنای تصمیم‌گیری امروز ما است، تحولات روز است» گفته بود: «بیانیه تهران قطعا منافع ملی و مصالح ما را تامین می‌کند.»
حسینیان که از جمله حامیان همیشگی محمود احمدی نژاد است گفته بود:« استراتژی این دولت استراتژی پیش برنده است و تاکنون دولت ثابت کرده فعالیت‌های هسته‌ای را از حالت توقف و تعلیق به حالت پویایی و رشد رسانده و از این به بعد نیز چنین خواهد بود.»
نادران: بیانیه تهران صدور قطعنامه ها علیه ایران را متوقف کرد!
الیاس نادران عضو برجسته اصولگرای مجلس هشتم با بیان این که « توقف صدور قطعنامه‌های بعدی علیه ایران از نکات مثبت بیانیه ایران ،برزیل و ترکیه است» تاکید کرده بود: « اثر مثبت دیگر این بیانیه این است که فضا را برای همکاری بین ایران و آژانس و همچنین کشورهایی که تا امروز مدعی ایران بودند باز می‌کند و فضای بین المللی در رابطه با بحث هسته ای ایران به یک فضای «برد برد» تبدیل می شود.»
توکلی: بیانیه تهران مصالح ملی را تامین نمی کند!
احمد توکلی با انتقاد شدید از بیانیه تهران گفته بود « این بیانیه تا اینجا، ایران را یک طرفه متعهد می‌سازد که کل ۱۲۰۰کیلو اورانیوم ۳.۵ درصدی خود را از تسلط خویش خارج کند و به خاک ترکیه منتقل کرده و تحت سلطه آن کشور قرار دهد بدون آنکه طرف پرمدعای غربی هیچ تعهدی بسپارد.»
توکلی با انتقاد از سیاست هسته ای دولت احمدی نژاد تاکید کرده بود:« تا همین جا این پیام به غربیها منتقل می‌شود که فشار آنان نه فقط در دولت خاتمی مؤثر افتاد، بلکه در احمدی نژاد هم می‌تواند مؤثر باشد. این یک خسارت است. خدایی ناخواسته اگر این بیانیه اجرا شود، وزن ترکیه را در معادلات منطقه‌ای بالا می‌برد و وزن ما را کاهش می‌دهد و به دلیل عضویت ترکیه در ناتو اگر مناسبات ما با ترکیه آسیب ببیند از این حیث نیز ما ضرر کرده‌ایم.»
کواکبیان: تصویب مجلس شرط موافقتنامه هسته ای
مصطفی کواکبیان عضو اصلاح طلب کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس هشتم از جمله معدود نمایندگانی بود که با نگاه تردید آمیز به بیانیه تهران نگاه کرد: «توافق صورت گرفته فعلا یک بیانیه است و از بیانیه نمی توان به عنوان توافقنامه هسته ای یاد کرد. در صورتی که توافقی در موضوع هسته ای صورت بگیرد باید طبق اصل ۷۷ قانون اساسی پس از بررسی جزئیات کامل آن در صحن علنی به تصویب نمایندگان مجلس برسد.»
سرانجام بیانیه تامل برانگیز تهران: تصویب بدترین قطعنامه علیه ایران
شورای امنیت سازمان ملل متحد در ۹ ژوئن سال ۲۰۱۰ (چهارشنبه، ۱۹ خرداد ۱۳۸۹) کمتر از یک ماه از گذشت بیانیه تهران شدیدترین قطعنامه خود علیه ایران را تصویب کرد. قطعنامه ۱۹۲۹ که چهارمین دور تحریم‌ها علیه ایران به شمار می‌رفت با ۱۲ رأی مثبت، دو رأی مخالف و یک رأی ممتنع به تصویب رسید. این قطعنامه ایران را به عدم پایبندی به مفاد قطعنامه‌های پیشین سازمان ملل متحد و تعهدات آژانس متهم کرد.
ساعت ۲۲ چهارشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۸۹ بیانیه ای از سوی دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی منتشر شد. سعید جلیلی در این بیانیه گفته بود:«بسته پیشنهادی جمهوری اسلامی ایران که بیش از دو سال پیش ارائه شد، بسترهای مناسبی را برای تلاش و همکاری جامعه جهانی حول نگرانی‌های مشترک ارائه کرد. این بسته فرصتی برای تعامل حول موضوعات اقتصادی، سیاسی و بین‌المللی بود که اگر طرف مقابل رویکرد منطقی به آن نشان می‌داد، فرصت‌های مناسبی برای همفکری و حل مشکلات جامعه جهانی فراهم می‌شد؛ چنان‌که جمهوری اسلامی ایران سعی کرد با ابتکار و تلاش مستمر برخی از این موضوعات را در همکاری با جامعه بین‌المللی دنبال کند.»
دوشنبه ۲۴ خرداد ۱۳۸۹ کاترین اشتون به هنگام ورود به لوکزامبورگ جواب جلیلی را این گونه داد: «نامه‌ای به جلیلی برای دیدار و گفت‌وگو درباره‌ی مسائل هسته‌یی نوشته‌ام که در واقع در این مساله رویکرد هویج و چماق مدنظر است که هویج منظور گفت‌وگو و چماق منظور اعمال تحریم است.»