بالاخره بعد از ۴ روز حمله و تهدیدهای رسانه ای طرفداران احمدی نژاد و منتقدانش، چهارشنبه ۳۱ فروردین ماه، پرونده ی عزل دومین وزیر اطلاعات در دو دولت اصولگرایان و جمهوری اسلامی با قرائت نامه ی تند ۲۱۶ نماینده مجلس و انتشار نامه ی بدون سلام رهبری در خصوص حمایت از وزیر معزول حیدر مصلحی وارد مرحله ی جدی تر شد. یک شنبه ۲۸ فروردین ماه وزیر اطلاعات مستعفی خوانده شد و همان شب اخباری مبنی بر مخالف رهبری با این تغییر منتشر شد و پس از آن موجب حملات رسانه ای دو طرف آغاز شد و به تهدید «باز شدن مهر دهان» احمدی نژاد هم کشید.
اما انتشار نامه ی ۳۰ فروردین رهبری در چهارشنبه ۳۱ ام،هم زمان با قرائت نامه ی مجلس نشان داد که تا امروز احمدی نژاد بر نظر قبلی خود بود و به دنبال عزل وزیر اطلاعات. شاهدش می تواند خبری باشد که در سایت دولت یار منتشر و بعد از مدتی حذف شد: احمدی نژاد با اشاره به جلسه بسیار خوبی که در محضر رهبر معظم انقلاب اسلامی داشته اند و دلایل خود را در خصوص پذیرش استعفای جناب آقای مصلحی ، وزیر محترم اطلاعات بیان کرده اند اعلام داشت ایشان دیگر وزیر اطلاعات نیست و در جلسه چهارشنبه هیئت دولت نیز حضور نخواهد داشت.
به نظرم تیم دولت به دنبال این بود که مانند جریان معاون اولی اسفندیار رحیم مشایی، رهبری حضوری تمام قامت داشته باشند. همچنین شاید نامه ی دیگری هم در این خصوص توسط رهبری خطاب به احمدی نژاد نوشته شده باشد که هنوز منتشر نشده است.
کتاب «دوستان بلندپایه» داستان-روایت مستندی است نوشته روزنامه نگار کهنه کار واشنگتن پست لیتون مک کارتنی درباره یکی از اولین و بزرگترین شرکت های پیمانکاری جهان: 
در حالی که عموم مردم جهان فعالیت شرکت های آمریکایی را بدون نقص می دانند، اما اشتباهات فاحش شرکت بکتل که رتبه اول لیست شرکت های فنی – عمرانی بوده است، در ساخت نیروگاه هسته ای هند، موجب فجایع انسانی و زیست محیطی شده است؛ این اشتباهات نه تنها کم نشد بلکه در خود آمریکا هم تکرار شد.
از این واقعه، امام خمینی علاوه بر صدور اعلامیه و محکوم کردن این جنایت طی تلگرام‌هایی به یاسر عرفات و حافظ اسد از آنها خواستند که برای روشن شدن سرنوشت امام صدر و بازگشت ایشان با هرچه در توان دارند اقدام کنند. در مرحله حضور امام در پاریس نیز ایشان فرستاده ویژه‌ای (صادق قطبزاده) را به لیبی اعزام کردند تا با سرهنگ قذافی درباره این موضوع مذاکره کند.
من هم از جفنگیات منزجر کننده نجف زاده؛ خوشم نمی آید؛ که همانا؛ کیهان تصویری بود؛ اما حرکت فرانسوی ها ؛ ازهمان دست کارهایی است ؛ که دیگران را برای انجامش؛ مواخذه و محاکمه ؛ می کنند؛ کور که نیستم؛ کرهم نیستیم، پاریس نرفته هم نیستیم؛ در سرتاسر این کشور، آرمان آزادی خواهی؛ و ؛ حقوق بشر؛ ارزش است. یا شاید باید گفت؛ ارزش بود؛ به هر حال؛ اخراج یک نوچه برادر حسین در پاریس؛ با ادعای تحریک افکار عمومی علیه دولت سارکوزی؛ همان قدر خنده دار است که؛ اتهام اقدام علیه امنیت ملی؛ از طریق ایجاد ترافیک و بوق زدن در خیابان.
نوروز امسال نیز ده‌نمکی با اکران سری جدید اخراجی ها بار دیگر خبرساز شد و اعتراضاتی را برانگیخت؛ معترضین سیاسی وضعیت حاکم بر کشور گمان می کنند اخراجی های ده‌نمکی توهینی است به رهبران سیاسی شان.
امیر قادری نویسنده سینمایی تعبیر جالبی درباره اخراجی های ۳ دارد: فیلمی تازه از سری اخراجی‌ها؛ دیگر تنها یک فیلم سینمایی نیست. سازندگان‌اش هم بعید می‌دانم چنین ادعایی داشته باشند. اخراجی‌ها۳ یک بسته ایدئولوژیک، سینمایی، سیاسی، تجاری است. کم و بیش همه این وجوه را در خود جای داده و رعایت می‌کند.
سنخیتی با این گونه برخوردها نداریم، بلکه اساسا معتقدیم این کارها جز مخدوش کردن چهره طیف مذهبی (چه راستی ها و چه چپ ها) و از بین بردن رابطه نسل جدید با نسل قبل (انقطاع نسل‌ها) و خراب کردن ارزش ها، ثمر دیگری ندارد.
دوستان رادیکالش فاصله گرفته است. همانانی که در ۲۰ سال گذشته همواره داد و فغان کردند و ناسزا گفتند و به این و آن؛ و امروز که صاحب منصب شدند علاوه بر این که کماکان همان نسخه و رویه را دنبال می کنند در کار خود چنان پیشرفته اند که اوضاع اقتصادی ما چنین است و اوضاع سیاسی داخلی و خارجی چنان، تهدیدهای پیاپی این چنین و داد مردم آن چنان.