Author: sadeq

صادق حسینی {عصرخبر | بازنشر: تابناک، الف، قدس آنلاین، آینده آنلاین }: «صدا و سیما: کاندیداهای محترم تا ساعت ۲۳ فردا شب فرصت دارند کاردستی های خود را تحویل دهند!؛ مراحل بعدی مناظره: ۱.ده اختلاف بین دو عکس ۲.مسابقه ماست خوری ۳.جرات و حقیقت ۴.جمله سازی ۵. رنگ آمیزی نقاشی ۶.پالام پولوم پیلیش سیاسی ۷. موزیک میزارن میچرخن دور صندلی ها و بعد قطع موسیقی میشینن؛ قراره پول تبلیغات وسط مناظره بین ۸ نامزد تقسیم بشه; به هرکدومشون هم مصرف رایگان یکسال کرم حلزون می دن» این ها واکنشی های مردمی است به مناظره ای که رسانه ملی مجری و برگزار کننده آن بود.

 چهار سال پس از آن مناظرات تلخی که نقش تلویزیون در آن چیز جز «کورنومتر» نبود و به سرانجامی بسیار ناگوار انجامید، بعد از ظهر جمعه ۱۰ خرداد۱۳۹۲ مردم شاهد مناظره ای بودند که نقش تلویزیون در آن از «کورنومتر» صرف فراتر رفته بود و شانی برای خود قایل شده بود که شاید تنه به شورای نگهبان می زد.

مجموعه مدعی زیر نظر عزت الله ضرغامی سعی کرد با مجموعه ای از سئوالات تشریحی و تستی ۸ نامزد را به مردم بشناساند فارغ از این که این نحوه برخورد نه تنها در شان نامزدان منصب ریاست جمهوری نیست بلکه اهانتی است آشکار به شعور چند میلیون مخاطب.

واکنش های مردم که در پیامک ها، کامنت ها و فضای مجازی منتشر شده، موید این است که بخش اول مناظره فارغ از هیجان وکشش لازم بود و بخش دوم نیز همان طور که اعتراض نامزدها را در پی داشت، شایسته مقام ریاست جمهوری نبود. واکنش ها نشان می دهد که مناظرات تلویزیون در راه تحقق حماسه سیاسی حرکت نمی کند.

واکاوی واکنش های مردم تصویر روشنی از عملکرد تلویزیون ارایه می کند.

ادامه خواندن “واکنش های طنازانه به مناظره جدی تلویزیون”

  صادق حسینی{خبرآنلاین، بازنشر: عصر ایران، عصر خبر، فارس، آینده آنلاین}:دموکراسی و مردم سالاری از جمله تجربیات جدید مردم عراق است. عراقی ها ثابت کرده اند حتی در سخت ترین شرایط امنیتی حاضرند برای «رای» دادن و «انتخاب» کردن به پای صندوق ها بروند حتی اگر کشته شوند. این یک سوی قاعده دموکراسی، سوی دیگرش نقش حاکمان است. آیا صاحبان قدرت نیز پایبند به اصول دموکراسی هستند؟ آیا مسعود بارزانی رییس کنونی اقلیم می پذیرد بعد از ۸ سال، صندلی ریاست را به دیگری بسپارد؟

زنگ آغاز انتخابات کردستان عراق
مقداد شریفی، مسئول نهاد انتخاباتی کمیسیون مستقل انتخابات عراق اعلام کرد: «مهلت ثبت نام نامزدهای ریاست اقلیم و پارلمان اقلیم کردستان عراق از ۲۳ می تا ۴ ژوئن۲۰۱۳(۲ تا ۱۴ خرداد۱۳۹۲) است» و مسعود بارزانی رییس اقلیم کردستان عراق نیز روز ۳۰ شهریور را به عنوان زمان برگزاری انتخابات ریاست اقلیم و پارلمان کردستان عراق، تعیین کرد.
این خبر زنگ آغاز رقابت سیاسی برای کسب کرسی های مجلس محلی و از آن مهم تر ریاست اقلیم کردستان عراق است.
در انتخابات پارلمانی سال ۲۰۱۳ کردستان عراق، اتحادیه میهنی به رهبری جلال طالبانی، حزب دموکرات (پارتی) به رهبری مسعود بارزانی، حزب گوران به رهبری نوشیران مصطفی، حزب سوسیالیست به رهبری محمد حاج محمود و جماعت اسلامی و دیگر اقلیت ها برای تصاحب بیش از ۱۱۱ صندلی به رقابت می پردازند.

انتخابات ریاست اقلیم: سودای بقا
ریاست اقلیم کردستان عراق را می توان یکی از مهم ترین پرونده های سیاسی عراق در سال ۲۰۱۳ دانست. به گفته ناظران سیاسی مسعود بارزانی با استفاده از حضور ۸ ساله خود در این منصب علاوه بر بهره مندی از جایگاه سیاسی و اقتصادی، سعی کرد خود را به عنوان یک بازیگر محلی مطرح کند.
سیاست دوری از ایران، تقویت ارتباط با ترکیه و بهره گیری از برگ ترکی علیه دولت مرکزی در بغداد، تلاش برای مدیریت کردها در بحران سوریه، تقویت ارتباطات امنیتی با اسراییل، زنده نگه داشتن پرونده کرکوک و بحث فروش نفت بدون نظارت دولت مرکزی از جمله راهبردهای مسعود بارزانی برای ایفای نقش بازیگری محلی بوده است.

کارنامه مسعود بارزانی نشان می دهد او به دنبال ماندن در پست ریاست اقلیم کردستان عراق است . اگر او در انتخابات سال ۲۰۰۹ با ائتلاف با اتحادیه میهنی توانست به سختی منصب ریاست اقلیم را از آن خود کند، این بار تلاش کرده با تغییر قانون اساسی کردستان عراق راه را برای حضور سه باره و شاید مادام العمر خود بر کرسی ریاست اقلیم مهیا کند.

همان طور که مسرور فرزند او ومسئول دستگاه امنیتی حزب دموکرات کردستان عراق در نشست اربیل اعلام کرد: «راهکارهای قانونی برای نوشتن قانون اساسی تمام شده است و فقط این باقی مانده است که این قانون به رفراندوم گذاشته شود.»

نوشیروان مصطفی امین
نوشیروان مصطفی سیاست مدار کهنه کار و میانه روی امروز و فرمانده موفق دیروز از جمله شخصیت های بارز اتحادیه میهنی کردستان بود که چند سالی است در قامت یک اپوزوسیون قوی ظاهر شده است.
نوشیروان مصطفی با جدا شدن از اتحادیه میهنی (یکه تی) و تاسیس حزب گوران (تغییر) در سال ۲۰۰۶ توانست با حضوری شوکه کننده در انتخابات سال ۲۰۰۹، ۲۴درصد آرا و ۲۵ کرسی از مجمموع ۱۱۱ صندلی پارلمان کردستان عراق را از آن خود کند.
او که به شدت اهل مطالعه و مباحث اندیشه ای است عمیقا خود را مدافع آزادی و دمکراسی می داند و برای مقابله با فساد و قبیله‌گرایی حزب گوران را تاسیس کرده است.
نوشیروان مصطفی از گزینه های مطرح برای سومین دوره انتخابات ریاست اقلیم کردستان عراق است.

عادل مراد
سیاستمدار میانه رو با گرایشات سویالیستی، از اعضای موسس و ارشد حزب اتحادیه میهنی و از شخصیت های برجسته سیاسی کردستان که سفیری عراق در رومانی را در کارنامه دارد.
او که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی رابط کردها با اعراب در مصر بود * در سال ۱۳۵۷با سفر به پاریس به دیدار امام خمینی رفت و نامه جلال طالبانی را به ایشان تقدیم کرد و با آغاز جنگ تحمیلی و شدت گرفتن نهضت مسلحانه کردی علیه رژیم بعث، رابط طالبانی با ایران شد.
عادل مراد که در سال ۲۰۰۳ میلادی و جریان سقوط رژیم بعث صدام رابط کردها با آمریکایی ها بود، پیش تر در قامت یک دیپلمات به نمایندگی از جلال طالبانی با بسیاری از چهرهای سیاسی جهان دیدار و گفت و گو کرده است. او تسلط بالایی به زبان های فارسی و عربی دارد و بسیاری از اشعار مولانا، حافظ و سعدی را به عربی ترجمه کرده است.
عادل مراد ۶۴ ساله رئیس کنونی انجمن رهبری اتحادیه میهنی کردستان عراق ،که او را یک سیاست مدار واقع گرا و پراتیک می دانند از جمله چهره های مطرح برای انتخابات ریاست اقلیم و جانشینی رییس جمهور عراق است.

محمد حاجی محمود
محمد حاجی محمود از افراد شناخته شده سیاست معاصر کردستان و دبیرکل حزب سوسیالیست در کردستان عراق است که از وی به عنوان نخستین کسی یاد می شود که در قیام جدید پس از فروپاشی حزب دموکرات کردستان عراق، نخستین گلوله را شلیک کرد.
حاجی محمود که سال ها نماینده پارلمان کردستان عراق بوده است در سال های پس از سقوط صدام (۲۰۰۳) به عنوان یکی از شخصیت های مطرح سیاسی کرد که رابطه بسیار نزدیکی هم با ایران دارد، در عرصه سیاسی عراق نقش آفرینی کرد و خواهان حفظ رابطه مسالمت آمیز کردها با بغداد بوده است.
او در ششمین کنگره‎ی حزب سوسیالیست کردستان که در اربیل در تاریخ اردیبهشت ۱۳۹۰ برگزار شد، مجدداً به عنوان دبیر کل انتخاب شد.
رسانه های کردستان به تازگی با انتشار خبر عیادت حاج محمود از طالبانی در آلمان نوشتند: او می خواهد در خود را کاندید ریاست اقلیم کند و به ریاست مادام العمر بارزانی پایان دهد.
محمد حاجی محمود از جمله شخصیت های کردستان است که تا کنون چند جلد از خاطرات خود را منتشر کرده است. او در خاطراتش تلخ ترین روز زندگی اش را روز ۳۱ اوت ۱۹۹۶ می داند که حزب دموکرات کردستان عراق با تانک های رژیم بعث فاجعه انسانی کشتار ۱۱.۰۰۰ کرد را رقم زدند.

با پایان یافتن ثبت نام ها و رویدادهای پس از آن، باید دید چگونه مسعود بارزانی رییس اقلیم و رهبر حزب دموکرات کردستان عراق به قانون اساسی و عنوان حزبش وفادار می ماند.

* بر اساس کتاب خاطرات جلال طالبانی ( پس از ۶۰ سال )

عصر خبر{بازنشر: عصر ایران، تابناک، سراج، دی پرس}: تلخ است که مبدع «گوگل ارث اسلامی»! به خود اجازه می دهد در ساحتی سخن براند که اساساً هیچ مدخلیتی در آن ندارد؟ اصولاً وزیری که وظیفه وزارت خانه اش ارایه خدمات ارتباطاتی است و توانایی ارایه سرویس پایدار اینترنت و موبایل را هم ندارد چرا در حوزه مهدویت اظهار نظر می کند؟

روز گذشته محمدحسن نامی وزیر تازه کار مخابرات که چندماهی بیشتر نمی تواند در دولت حضور داشته باشد با تاکید بر اینکه هم اکنون با ارتقای فیبر نوری لایه های مختلف جو برای انتقال دیتای صوتی و تصویری به کار گرفته می شود، گفت: «صدا و تصویر آقا امام زمان از این لایه های جدید و بالاتر از فیبر نوری برای تمام جهانیان ارسال خواهد شد.» البته این اولین بار نیست که مسئولان دولتی از مفاهیم و ارزش های دینی با ادبیاتی تامل برانگیز استفاده می کنند و پیش تر نیز محمود احمدی نژاد رییس دولت دهم در اظهاراتی گفته بود: مستکبران می خواهند امام زمان را ترور کنند!

البته همه شیعیان آرزومندند با ظهور حضرت حجت (عج) حکومت حق در جهان تاسیس شود اما از آن جایی که زمان حضور حضرتش مشخص نیست و همچنین به مصداق «کذب الوقاتون»، بیان کیفیت ارتباط آن حضرت با مردم و تعیین فناوری های آن زمان نشان دهنده نوعی انحراف است.

تلخ است که مبدع «گوگل ارث اسلامی»! به خود اجازه می دهد در ساحتی سخن براند که اساساً هیچ مدخلیتی در آن ندارد؟ اصولاً وزیری که وظیفه وزارت خانه اش ارایه خدمات ارتباطاتی است و توانایی ارایه سرویس پایدار اینترنت و موبایل را هم ندارد چرا در حوزه مهدویت اظهار نظر می کند؟ وزیری که وزارت خانه و شرکت های زیر مجموعه اش در برابر کندی و قطع سرویس اینترنت پاسخ گو نیستند و از بار مسئولیت گریزانند چرا در سخنرانی رسمی در سومین جشنواره ملی ارتباطات و فن آوری اطلاعات و پنجمین همایش ملی روابط عمومی دستگاه های اجرایی سخن از کیفیت ارتباط حضرت حجت با مردم می رانند؟

امید است در گیر و دار تب انتخابات ریاست جمهوری و رد و تایید صلاحیت ها، مراجع دینی و مردم  تذکر و امر به معروف و نهی از منکر فراموش نکنند و تذکرات لازم را به وزیر تازه کار بدهند که در حوزه ای اظهار نظر کند که صلاحیت اش را دارد.

صادق حسینی{عصر خبر}: اگر آغاز ثبت نام از کاندیداهای یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری مهم ترین خبر هفته جاری است، انتشار «جزییات ماجرای ۴۵۰ میلیون یورویی احداث تالارهای کیش» از سوی سازمان بازرسی کل کشور که توسط مصطفی پورمحمدی کاندیدای اصولگرای انتخابات آتی اداره می شود و پاسخ معاونت اجرایی رییس جمهور به آن نیز از جمله اخبار مهم بود.
صرف از نظر پرداختن به جزییات گزارش سازمان بازرسی یا همان«بگم بگم»پورمحمدی و  «جوابیه کنایه آمیز بقایی» آن طور که ارگان دولت(شبکه ایران) نوشته است، به نظر می رسد سطح دو قوه قضاییه و اجراییه به شدت پایین آمده است و طرفین در حد مسئولین اداره ای در یک شهرستان ۵ هزار نفری از خجالت همدیگر در آمده و موجب توهین نظام شده اند.
به نظر می رسید تهیه و تنظیم کنندگان گزارش سازمان بازسی کل کشور که دولت را خلاف کار می دانند و جوابیه نویسان معاون دولت که رییس سازمان بازرسی را «دارای سوابق درخشان و تجربیات ارزشمند جنابعالی (به ویژه در وزارت اطلاعات)» می دانند هیچ کدام به برداشت مردم از خودشان در جزء و از نظام در کل توجهی ندارند.
بدیهی است روش انتخاباتی که محمود احمدی نژاد از سال ۱۳۸۴ آن را پایه گذاری کرد و در انتخابات ۱۳۸۸ آن را به اوج رساند، مقبول و پسندیده نیست. این روش های ناپسند که واکنش های چندباره و شدید رهبر انقلاب را در پی داشته است متاسفانه با نزدیک شدن به روز انتخابات در حال بروز است و جامعه شاهد آن است که کاندیداهای اصولگرا برای خارج کردن سایرین از میدان از چنین روش های غلطی استفاده می کنند که در شان نظام نیست.

 عصرایران؛ سیدصادق حسینی – « اینجانب جنابعالی را انسانی موحد، مؤمن، پاک، صبور و دارای قلب و اندیشه‌ای زلال، عاشق و دلبسته به ارزشهای الهی و آحاد مردم جهان و عمیقاً عارف و متعهد به آرمان مهدوی، حاکمیت جهانی توحید، عدالت، عشق و آزادی و مدیریت مشترک ملت‌ها و فردی شایسته، مدیر، مدبر و امین و از جهات گوناگون توانمند می‌شناسم و آشنایی و همکاری با شما را برای خود هدیه‌ای الهی و افتخاری بزرگ می‌شمارم. »  (متن حکم رییس جمهور به اسفندیار رحیم مشایی، ۱۱ آذر ۱۳۹۱)

این عبارات که برخی آن را به زیارت نامه تشبیه کرده اند توصیف محمود احمدی نژاد است از اسفندیار رحیم مشایی؛ همو که او را رییس دولت سایه خوانده اند و نامزد احتمالی دولت اصولگرا برای یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری است.

در حالی که کمتر یک ماه تا آغاز ثبت نام از کاندیداهای ریاست جمهوری باقی مانده است ، در غیاب کاندیدای اصلی اصلاح طبان و در کنار چندین کاندیدای اصولگرای درجه یک و دو، احمدی نژاد ، تمام تلاش خود را می کند تا بلکه بتواند با رئیس جمهور کردن اسفندیار رحیم مشایی ، که شیخ و مراد و راهنمای او به شمار می رود ، حضور خود در پاستور را تضمین کند.

مشایی ، در تحلیل های خوش بینانه ی طرفداران افراطی دولت، “بخت اول” انتخابات است؛ آن ها معتقدند با پروپاگاندایی که فحوایش «مخالفت با» و «انتقاد از» سیاست های نظام است، می توانند مشایی را به عنوان چهره ای منتقد جلوه دهند و مردم نیز به دلیل نارضایتی شدید از وضع موجود حتماً به چنین ناجی «بهاری» ای که داعیه ایران دوستی دارد رای می دهند.

اینان ، “دولت مهرورز” را چون “قدیس پاک”ی جلوه می دهند که «دیگران» نگذاشتند کار کند. اما به راستی «نامزد دولت» شانس رای دارد؟

شبکه رای احمدی نژاد
برای تحلیل این شبکه لازم است نگاهی به فرایند رای سازی برای احمدی نژاد در انتخابات ۱۳۸۴ بیندازیم.
محمود احمدی نژاد با حضور دو ساله خود در شهرداری تهران (از ۱۳اردیبهشت ۱۳۸۲) با استحکام بخشیدن به روابطش با نهادهای انقلاب و جریان های اصیل و تحکیم ارتباطاتش با مداحان، وعاظ، هیات های مذهبی و جوانان بسیجی و البته با بهره گیری از ظرفیت تبلیغاتی صدا وسیما و روزنامه همشهری توانست آرای این شبکه انسانی را از آن خود کند. او حتی توانسته بود جایگاه خود را به عنوان پای ثابت بخشی از«خواب» های شخصیت ها مستحکم کند به طوری که زیاد گفته می شد که فلانی فلان خواب را درباره احمدی نژاد و فضائلش دیده است!

اما محمود احمدی نژاد  از پله های نردبان این شبکه که بالا رفت ، آن را به زیر انداخت و خود را در جمع مستقبلین سفرهای استانی دید. او که دیگر نیازی به حمایت این شبکه رای نمی دید روابطش را با آنان به حداقل رسانید و کار به جایی رسید که در قم مراجع حاضر به پذیرش نشدند و مداحانِ رفیقِ دیروز  به او و یار دیرینه اش تاختند و کارشان به دادگاه و دادگاه کشی رسید!

محمود احمدی نژاد و تیم سیاسی او می دانند که دیگر نمی توانند حمایت این شبکه رای ساز را داشته باشند و از سوی دیگر نیز به خوبی واقف اند که نزد نخبگان جایگاهی ندارند، پس  تلاش شان را برای جذب آرای طبقه متوسط و ساکنان شهرهای کم جمعیت و روستاها متمرکز کرده اند: مستقبلین سفرهای استانی و نویسندگان ثابت نامه های درخواست به رییس جمهور!

 طبقه مستضعف
تیم انتخاباتی احمدی نژاد گمان می کنند با دادن وام های بلاعوض و هدایای نقدی و غیر نقدی می توانند رای این طبقه را از آن خود کنند؛ کاری که البته مجلس جلوی بخشی از آن را گرفت.
با این حال خانواده های پرجمعیتی که پول نقد یارانه ها در کنار قناعت و درآمد ناپایدار کارگری در بخش خدمات، کشاورزی و صنعت، زندگی شان را میسر می سازد اگر خیالشان از قطع نشدن یارانه ها مطمئن شود، رای شان را به شخصیت های مرجع و فضای عمومی جامعه می سپارند که لزوماً کاندیدای مورد حمایت محمود احمدی نژاد نیست.

طبقه متوسط
سوال اساسی که تیم سیاسی دولت باید به آن پاسخ دهند این است که آیا طبقه متوسط که بیشترین رای را دارد و آسیب های زیادی از محمود احمدی نژاد دیده است، به شریک وضع کنونی و یار همیشگی احمدی نژاد رای می دهد؟!

طبقه متوسطی که بخشی از آن به سبب تصمیم گیری های لحظه ای اقتصادی امنیت شغلی اش را از دست داده و با بیکاری و نداشتن درآمد پایدار دست و پنجه نرم می کند؛ طبقه متوسطی که سیاست های داخلی و خارجی و ادبیات محمود احمدی نژاد را موجب سرافکندگی خود می داند و کسانی که او را عامل حوادث تلخ انتخابات سال ۸۸ می دانند؛ طبقه متوسطی که سیاست های فرهنگی دولت را لیبرالی می داند و از سوی دیگر شاهد دست اندازی دولت به تمام ارکان فرهنگی از جمله خانه سینما است و… حتماً دل خوشی از احمدی نژاد و شرکایش ندارد.

طبقه کارآفرین و فرادست
نوکیسه هایی  که یک شبه با بهره گیری از زدوبند فعالیت اقتصادی راه انداختند، حتماً تلاش می کنند که همین جریان، اداره کشور را در دست خود نگه دارد. کم نیستند افرادی که مانند متهمان اصلی پرونده ۳۰۰۰ میلیاردی ، در دولت مهرورز ، تا هفت پشت شان را بستند و یک شبه راه هزار ساله رفتند و انگیزه زیادی برای دفاع از دولت کنونی و ادامه راه و روش آن دارند.

اما طبقه کارآفرین ایرانی که با سیلاب واردات خانه نشین شده و برای واردات مواد اولیه و ماشین آلات خود مشکل بانکی و ارزی دارد و در چهار گوشه “نظام اداری بیمار تر شده” گرفتارند؛ کارآفرینانی که با سقوط ارزش ریال، مجبورند کالاهای خود را گران تر بفروشند تا بتوانند به همین تولید نیم بند خود ادامه دهند و واهمه کاهش قدرت خرید مردم را دارند؛ و صنعتگرانی که با رقیبان نورچشمی و برخوردار از رانت، رقابتی نابرابر دارند، نیز مشخص است به «هدیه الهی» و نامزد مورد نظر محمود احمدی نژاد عنایتی ندارند. برای آنها ، چنین “بهار”ی ، بهار که نه ، عین خزان است.

«از مخالفت هم نباید بترسیم، تا مخالفت نباشد کار خوب ما معلوم نمی شود. مخالف که اشتباهات ما را گفت، ما را به کارمان بیشتر آشنا می کند. دهان مخالف را که ببندیم خودمان به بیراهه می رویم. خودمان به دیوار می خوریم چرا که کسی نیست که خطرهای بین راه به ما بگوید.»

«دیگر سن و سالی که از من گذشته اگر مسئولان این پیرمرد درد کشیده را قابل بدانند، این ریش سفید جبهه ها را قابل بدانند، می گویم که هوای این مردم را داشته باشند. به خدا قسم این مردم را باید روی سر بگیرند و خاک پای شان را سرمه چشم کنند. از پیغمبر و علی یاد بگیرند که با مردم چگونه بودند. غرور و تکبر آدم را بالا نمی برد، بلکه به زمین می زند. آدم را از مردم دور می کند. باید نسبت به خرج و دخل دولت، به مردم گزارش داد. باید برای خرج کردن پول نفت، به مردم گزارش داد. باید با برنامه پیش رفت… اگر ما مملکت را با برنامه پیش ببریم، همه چیز حساب شده باشد، آن وقت اگر خدا هم کمک کند دیگر نور علی نور است. اما بی برنامه، خدا هم به آدم کمک نمی کند.»

این ها آ خرین جملات کتاب خاطرات حاجی بخشی است: صفحات۱۸۶-۱۸۷.
حاجی ذبیح الله بخشی همان حاجی بخشی، از جمله نوستالژی های دوران ماست: با قامتی رشید، محاسنی سفید، قطار فشنگی بر تن و تفنگی حمایل شده. حاجی بخشی نماد انسان هایی است که با وجود اختلاف سلیقه با هم، در اعتقادشان مخلصانه عمل کردند و دغل کاری نکردند که سید الشهداء فرمود: إنَّ شِیعَتَنا مَن سَلمَت قُلُوبُهُم مٍن کلِّ غَشٍّ وَ غِلٍّ وَ دَغَلٍ. به درستی که شیعیان ما قلبشان از هرناخالصی و حیله و تزویر پاک است.
در ایام نوروز که بهشت زهرای تهران میزبان خیلی ها است، قبور شهداء از جمله شلوغ ترین بخش ها بود و در این میان البته سهم مشهورین از فاتحه و صلوات بیشتر است.

جناب آقای شیخ محمد یزدی رییس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم واکنش بسیار تندی به پیام تسلیت محمود احمدی نژاد به مناسبت درگذشت هوگو چاوز و رفتارش در کاراکاس نشان داد و گفت: به یقین تعبیر «شهید» خلاف بوده و با فرهنگ اسلامی نمی‌خواند؛ این تعبیر بدون دلیل صورت گرفته و پس از آن هم مسخره بازی‌هایی در مراسم درگذشت انجام شد.
عضو شورای نگهبان و رییس اسبق قوه قضاییه در حالی که درخواست ملاقات نماینده دولت را رد کرد در بخش دیگری از صحبت هایش گفت: من کاری به شرع، حلال و حرام و جایز و غیر جایز بودن آن ندارم که آن فرد پیرزن است؛ این توجیهات را کاری ندارم، اما عزت یک رئیس جمهور را باید حفظ کرد.شما رئیس جمهور یک کشور اسلامی هستید، دست زدن و بغل کردن در یک مراسم رسمی چه معنایی دارد؟ این وضع بسیار بدی است.
چند سال پیش همراه با یکی از دوستان برای یک مصاحبه پیش شیخ مهدی کروبی رفته بودیم. شیخ با همان ادبیات همیشگی اش گله داشت و می گفت این چه وضعی است، رییس دولت در یک سفر خارجی رسمی می گوید آمریکایی ها می خواهند امام زمان (عج) را ترور کنند. این یعنی چه؟ یعنی فردای ظهور حضرت حجت آمریکایی ها آن جا را بمباران اتمی می کنند؟ چرا باید یک نفر، یک مقام مسئول با این ادبیات سخیف در باره مفاهیم، ارزش ها و باورهای شیعی حرف بزند و هیچ یک از آقایان کوچکترین انتقادی را از او نکنند. نباید بیان این حرف ها و این گونه رفتارها در کشور عادی و معمول شود. چرا بزرگان پاسخ این ادعاها و حرف های بی پایه اساس را نمی دهند.
با وجود این که نزدیکی فکری و سیاسی با جناب شیخ مهدی کروبی ندارم اما حرف اش بسیار درست است. همین روحیه نادیده گرفتن است که امروز چنین مشکلات جدی و اساسی را پیش روی زندگی روزمره و توسعه و پیشرفت کشور قرار داده است.
مردم از شیوخ و زعمای دینی انتظار دارند برای اعتقادشان همیشه هوشیار باشند و امر به معروف و نهی از منکر کنند. به عبارت ساده تر کسانی که تنها خود را دارای صلاحیت برای سرنوشت مردم و صالح گزین می دانند نباید توجیه گر اشتباهات نباشند و می بایست از همان اولین خطا جلوی خطاکار را بگیرند که اگر گرفته بودند وضع چنین نبود.
تعجب آور است که جناب آقای شیخ محمد یزدی که عمری را در نظام مسئولیت داشته اند به یک باره و در شش ماه پایانی عمر دولت به «کارهای نامناسب» که « در شأن یک رئیس جمهور کشور اسلامی» نیست توجه نشان داده اند.
امروز که محمود احمدی نژاد سیبل زنده ی انتقادات به حق و به ناحق همه جریان های اصولگراست و ستاره ی بخت اش رو به افول است، مردم واکنش ها و انتقادات به رفتارهای خلاف عرف رسمی اش را چیزی جز «درد وطن» و «درد ملت» می دانند.