۱. مجوعه عکس های دوره اپینا را بر روی Google Photo قرار دادم که دیدنش خاطرات زیادی رو زنده می کنی. عکس هایی با دوستان گرامی مثل حاج ممد زمرد، برادر میث زمان آبادی و کلی پدیده دیگر.
۲. چند وقت پیش چند تا عکس جالب و قدیمی دیدم که فکر کنم برای اولین بار در عرصه اینترنت منتشر می شود. البته یه سری عکس جالب هم وبلاگ مجادله از رهبری ارسال کرده که اون هم منتشرنشده است.
عکس شهید حکیم و هاشمی شهرودی
۳. این داستان قیمت بی سابقه ۷۷ دلاری نفت هم خیلی خیلی خطرناک است و این افزایش یادآور بحران مالی شرق آسیا در اواسط دهه ۹۰ میلادی است. یعنی وقتی دولت و مملکت بیش از حد و خیلی فراتر از معمول و برخلاف برنامه چهارساله و سندچشم اندازی وابسته به پول نفت شد و هیچ پولی پس انداز نشد، بر چشم بر هم زندنی حباب قیمت می شکند و کشور در سراشیبی می افتد. قول میث ناصواب نیست که: آقا من نمی دونم چرا سال ۷۷ که نفت بشکه ای ۱۵ دلار بود ملت غیورخیلی سرحال تر زندگی می کردن تا حالا که حدود ۸۰ دلاره ! بنزین سهمیه بندی نشد ؛ مسکن ارزون تر بود ؛ کار بیشتر بود ؛ آدما کمتر دروغ می گفتن ؛ رفیقها بیشتر بودن ؛ از امام زمان خرج نمی شد ؛ علما در قید حیات بودن ؛ آمریکا اینقدر جهان خوار نبود و…
۵. توضیح عکس زیر: قانون مندی ایرانی یا مبارزه منفی!
۳. داستان پیروزی اسلام گرایان ترکیه چند وقتی است موجی از شادی میان ارکان سیاسی ایران را برانگیخته است بگونه ای که برخی این پیروزی را نصر خودشان و همسو با خود دانسته اند. اما آنچه که لازم به بیان است این که نگاه، عملکرد و راهبرد و در یک کلام سیاست به معنی جامع حزب عدالت و توسعه با آنچه در ایران امروز جاری است کاملا متفاوت است. چه آنجا که خواستگاه این پیروزی فشار نیروهای لائیک باشد یا هر چیز دیگری. ممکن است در برخی جهات دیپلماتیک ترکیه و ایران هم نظر باشند اما در سیاست داخلی قوه مجریه و مقننه همه چیز متفاوت است. در همین دولت و نظام ترک به فرض این که ارتش هم اسلامی شود! باز برخوردهای قهری و تند به نام امنیت اجتماعی صورت نمی گیرد و نظارت های آن چنانی ملحوظ نمی شود. اما چیزی که واضح است ترکان عثمانی تسامح و تساهل بیشتر را تدبیر آینده خود قرار داده اند. توصیه می کنم شما و نه خودم را که یادداشت « 
در دوشب گذشته مصاحبه فرزاد حسنی با سردار رادان در نوع خود کم نظیر بود بیشتر به این دلیل که شاید رادان احساس نمی کرد که در سیمای جمهوری اسلامی ایران روزی نقد شود. هرچند که بیان و توجیح رادان چیزی در مایه های استبداد نهادینه شده در نظامیان بود. حتی در توجیه برخورد قاطع با اشرار بیشتر بیشتر سعی در شخصی کردن قانون داشت. آنجا که می گفت: شما خودتان را جای خانواده قربانی بگذارید چگونه با این مجرمین برخورد می کردید؟! این یعنی شخصی کردن قانون که نهایتا به قتل های محفلی کرمان می انجامد. اسف بار تر این که با این همه دستگاه امنیتی موازی بعد از چندبار تجاوز به عنف تازه پلیس وارد داستان می شود و با اقتدار برخورد می کند. اگر قرار باشد هرجا پلیس حضور دارد امن باشد و هرجا نباشد نا امنی! به وضوح نشان می دهد که شاخص های امنیت اجتماعی چقدر پایین است.
امروز وقتی دست داد و سری زدم بعد از هرازگاهی به سایت 
در دو شب متوالی سیمای جمهوری اسلامی، مستندی را تحت عنوان به اسم دموکراسی با مضمون اعترافات اسفندیاری، تاج بخش و جهان بگلو پخش کرد. این اعترافات – توضیحات که با مستندی راجع به انقلاب های رنگی جماهیر شوروی سابق همراه بود نکات جالبی را از دید مسئولان امنیتی ایران بیان کرد.
اما در مورد رامین جهان بگلو و اتهام بررسی براندازی نرم. وقتی وی گفت که مطالعات تطبیقی در مورد انقلاب های رنگی در بلوک شرق و جامعه ایران داشته است، بیایید فرض کنیم که مثلا همین برادران گمنام این پروژه مطالعاتی را حداقل مطالعه می کردند، آن وقت حداقل در می یافتند که از دید یک روشنفکر وضعیت جامعه ایرانی چگونه است و چگونه می توان جامعه و براندازی! را تدبیر کرد.
۲. به همان سرعت که همه چیز در حال نابودی است و دیوار تهدیدها و تحدیدها و تحریم ها بلند می شود، رییس جمهور برخواسته از 
کاربردی آن نیز اهتمام ورزید.
سرانجام پس از کش و قوس فراوان نسیم مهروزی مهرورزان عدالت پیشه دامان 